بررسي رابطه دلبستگي محيطي با ميزان سلامت روان و سازگاري اجتماعي دانش آموزان سال اول دبيرستان شهرستان ورامين

The Study of Relationship between Environmental Attachment and Mental Health and Social Adjustment of First Grade High School Students in Varamin City

دلبستگي محيطي، به پيوند عاطفي بين فرد و محيط اطلاق مي شود. اين مفهوم تجارب زندگي افراد را به ميزان قابل توجهي تحت تاثير قرار مي دهد. فردي كه به محيطش دلبسته است، احساسات مثبتي، نظير: شادي و رضايت نسبت به محيط و مردمش دارد. بروز چنين احساساتي نه تنها منجر به سلامت روان بلكه افزايش سازگاري آن ها مي شود. پژوهش حاضر، با بررسي دلبستگي محيطي، استنتاجاتي درباره پيامدهاي دلبستگي محيطي بر سلامت روان و سازگاري اجتماعي دارد، تا اهميت محيط زندگي و به تبع آن آثار معماران را در سازگاري و سلامت روان انسان نشان دهد. يكي از نظريه هايي كه درباره روابط عاطفي بين انسان و محيط نقش تبيين كننده دارد، نظريه دلبستگي است. دلبستگي به محيط، عاملي تعيين كننده و اثرگذار در سازگاري و سلامت روان است. با توجه به اثرگذاري دلبستگي به محيط بر جنبه هاي مختلف رفتار انسان و اهميت و ضرورت سلامت روان و سازگاري اجتماعي ب هخصوص در نوجوانان، پژوهش حاضر به محققين امكان مي دهد، تا نقش عوامل مرتبط با سلامت روان و سازگاري اجتماعي را به طور گسترده تر در رابطه با محيط مورد بررسي قرار دهند. در بررسي حاضر، نمونه اي شامل 340 نفر دانش آموز دختر و پسر (پسر 170 نفر و دختر 170 نفر) به روش نمونه گيري تصادفي از مناطق مختلف شهر ورامين انتخاب شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه دلبستگي محيطي (AE)، پرسشنامه سلامت روان (GHQ) گلدبرگ، پرسشنامه سازگاري اجتماعي (CTP) و يك پرسشنامه جمعيت شناختي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش همبستگي، آزمون مستقل t و تحليل واريانس يك طرفه استفاده شد. نتايج نشان دادند كه دلبستگي محيطي با برخي از مولفه هاي سلامت روان و سازگاري اجتماعي همبستگي معني داري دارد. به طوركلي دلبستگي مكاني، اجتماعي و دلبستگي كلي دختران در سطح خانه بيش تر از پسران است. به علاوه نوجوانان در وضعيت اقتصادي- اجتماعي پايين از دلبستگي محيطي بيشتري برخوردار هستند.