ارزيابي معيارهاي كالبدي پايداري در محله هاي شهري (با تكيه بر اقليم گرم و خشك ايران)

The Assessment of Physical Criteria of Sustainability in Urban Communities (with Emphasis on the Hot and Dry Climate)

به دنبال افزايش گرمايش جهاني و بروز تغيير اقليم متفكران و نظريه پردازان زيادي به دنبال يافتن را هحل هاي مختلف برآمدند كه يكي از اين را هحل ها مطرح شدن نظريه “توسعه پايدار” مي باشد. اين نظريه تا سال ها، بيشتر بر ضرورت هاي اقتصادي و محدوديت هاي زيست محيطي تاكيد مي ورزيد اما در دهه اخير با پيدايش شعار”جهاني بينديش، محلي عمل كن” نقش آن در جنبه هاي محلي و بومي بيشتر شده است. از سوي ديگر هر شهر را مي توان از ويژگي هاي محله هاي مسكوني آن شناخت و در صورتي كه مشكلات و آسيب ها در سطح اين محله ها كمتر باشد، آن شهر مي تواند پاسخگوي نيازهاي مختلف شهروندان خود باشد. هدف از انجام اين پژوهش اين است كه محله هاي شهري در كالبد به گونه اي برنامه ريزي و هدايت شوند تا با مصرف بهينه انرژي حداقل آلودگي را توليد كرده و از اين حيث بتوانند در پايداري شهرها نقش ايفا كنند كه به منظور دستيابي به اين هدف، معيارهايي كالبدي در جهت انطباق محله هاي شهري با توجه به اصول پايداري با تاكيد بر اقليم گرم و خشك ايران تدوين شده است. در اين مقاله، پس از بررسي معيارهاي ساختار محله هاي شهري پايدار، سعي در اثبات اين فرضيه است كه ويژگي كالبدي محله در اقليم گرم و خشك ايران واجد اصولي است كه به پايدار ساختن محله هاي بومي- سنتي انجاميده است. به منظور اثبات فرضيه سه محله بومي- سنتي در شهر يزد مورد مطالعه قرار گرفته و از طريق توزيع پرسش نامه و روش تحليل ميزان رضايت- اهميت معيارهاي كالبدي محله پايدار در دو بخش مسكن و محله بررسي شده است. در نهايت با روش علمي- استنتاجي اثبات شده است كه محله هاي بومي - سنتي در كالبد، از اصولي پيروي مي كرده اند كه به پايداري آن ها انجاميده است.