تحليل ضرورت به كارگيري برنامه ريزي محيطي همكارانه در منطقه شش شهرداري تهران به عنوان موردپژوهي

Analysis of the Necessity of Applying Collaborative Environmental Planning Approach in District 6 of Tehran

برنامه ريزي محيطي همكارانه، با فراهم كردن چارچوبي متوازن ميان نهادهاي سياسي، اجتماعي و بنيان هاي علمي محيطي، سعي در درك ابعاد گسترده تر مشكلات محيطي و زمينه هاي پسامادي سرمايه هاي محيطي دارد. منطقه شش تهران، به عنوان قلب تپنده و مركز فضايي اين شهر، با وجود سرمايه هاي محيطي ارزشمندي چون درختان چنار با قدمت چندصد ساله، محل استقرار مهم ترين فعاليت هاي خدماتي، توليدي است. تمركز فعاليت هاي انساني در اين منطقه، انباشت انواع آلودگي هاي محيطي را به همراه داشته است كه خود به نابودي سهم قابل توجهي از درختان چنار منجر شده است. اين درحالي است كه به نظر مي رسد، فعالان منطقه (ساكنين و غيرساكنين) نسبت به اين دسته از مشكلات آگاهي نداشته و با رويكردي منفعلانه، تمايلي به نگهداشت سرمايه هاي محيطي محل سكونت خود نداشته باشند. هدف از نگارش اين پژوهش، كوشش جهت كارآمدتر نمودن سيستم برنامه ريزي شهري در اين منطقه ضمن معرفي رويكرد نوين و فراهم نمودن بستر به كارگيري برنامه ريزي محيطي همكارانه است. راهبرد اصلي اين پژوهش موردكاوي و روش پژوهش تركيبي كمي و كيفي، شامل انجام مصاحبه با عوامل تصميم گير و بازيگران كليدي در عرصه آلودگي محيطي منطقه است كه، اساس تحليل هاي اين پژوهش را شكل مي دهد. يافته هاي تحليل نشان دهنده ناكارآمدي فرآيندهاي موجود برنامه ريزي در افزايش دانش محيطي محلي، تقويت انگيزه و تمايل ساكنين براي مشاركت جهت كاهش روند تخريب سرمايه هاي محيطي و نيز محدوديت هاي به كارگيري فرآيندهاي همكاري ميان نهادها و بازيگران در زمينه مشكلات محيطي است. آشكار شدن اين دسته از مشكلات همراه با قوت رويكرد نوين به چالش محيطي، ضرورت به كارگيري برنامه ريزي محيطي همكارانه را در سطح اجتماع محلي نشان مي دهد. بر مبناي بروندادهاي چارچوب تحليل و مفاهيم اصلي برنامه ريزي محيطي همكارانه، ارايه پيشنهادات، با فراهم كردن "زمينه"به كارگيري اين رهيافت در چارچوب ساختار تصميم گيري پيشنهادي، شامل بازيگران اصلي، ارتباطات بين آن ها و سيستم پشتيبان تصميم گيري صور تبندي شده است.