مقايسه تمرين‌هاي كنترل حركتي مهره‌ها و تمرين‌هاي عمومي در پايداري استقامتي ناحيه كمري‌لگني در بيماران كمردرد مزمن غيراختصاصي

Comparing Motor Control Exercise and General Exercise on Lumbo-Pelvic Stability of Chronic Nonspecific Low Back Pain Sufferers Using Endurance Stability Tests

هدف در زمینه ارجحیت تمرین‌های كنترل حركتی به تمرین‌های عمومی در درمان كمردرد مزمن غیراختصاصی اختلاف نظر وجود دارد. برخی از مطالعات مرور سیستماتیك این تمرین‌ها را نسبت به مراقبت‌های عمومی پزشكی مؤثرتر می‌دانند، ولی این تفاوت در مقایسه با سایر درمان‌های فیزیوتراپی مطرح نیست. این موضوع در حالی است كه برخی مطالعات بیانگر اثر یكسان این دو نوع تمرین ورزشی هستند. در این مطالعات بهبود ایجادشده به آثار مثبتی كه در اثر ورزش‌های فیزیكی ایجاد می‌شود استناد داده می‌شود، نه بهبود پایداری ستون مهره‌ها. مقایسه این دو نوع تمرین بر اساس متغیرهای مختلفی چون درد و ... انجام شده است. از آنجا كه تمرین‌های كنترل حركتی مدعی افزایش پایداری ستون مهره ها هستند، هیچ مطالعه‌ای یافت نشد كه تمرین‌های پایداری‌دهنده تنه را با تمرین‌های دیگر بر اساس آزمون‌های استقامت پایداری تنه سنجیده باشد. بنابراین در این پژوهش، آزمون‌های استقامت پایداری ناحیه كمری‌لگنی برای ارزیابی انتخاب شدند. هدف مطالعه حاضر مقایسه تمرین‌های پایداری‌دهنده تنه و تمرین‌های عمومی در بیماران كمردرد مزمن بر اساس بررسی پایداری ناحیه كمری‌لگنی با سه آزمون استقامتی است. روش بررسی این مطالعه در بخش فیزیوتراپی بیمارستان رسول اكرم (ص) وابسته به دانشگاه علوم پزشكی ایران و آزمایشگاه كنترل حركت دانشكده علوم توانبخشی این دانشگاه انجام شده است. ۴۳ بیمار مبتلا به كمردرد مزمن غیراختصاصی (۱۸ تا ۶۰ ساله) بر اساس ترتیب ورود به مطالعه در یكی از گروه‌های تمرین‌های كنترل حركتی و تمرین‌های عمومی قرار داده شدند. معیارهای ورود به مطالعه داشتن كمردرد به مدت بیش از سه ماه، شدت درد بین ۳ تا ۶ در مقیاس دیداری درد و داشتن سن ۱۸ تا ۶۰ سال بود. معیارهای خروج از مطالعه داشتن سابقه پاتولوژی یا نارسایی در اندام تحتانی مانند سرطان، بیماری‌های التهابی، پوكی استخوان شدید، آرتریت یا بیماری‌های استخوانی بود. تأیید داشتن كمردرد غیراختصاصی در بیماران بر اساس معاینه بالینی و شواهد پاراكلینیكی مانند ام.آر.آی بود. متغیر اصلی سنجش، سه آزمون استقامت پایداری كمری لگنی شامل خم‌كننده تنه، راست‌كننده تنه و پل جانبی بود. مدت‌زمانی كه بیمار توانایی حفظ بدن در وضعیت آزمون را داشت به عنوان امتیاز آزمون در نظر گرفته می‌شد. درد و ناتوانی نیز به عنوان متغیر ثانویه در دو مقطع قبل از شروع و پایان برنامه اندازه‌گیری شدند. در ابتدا برای هر دو گروه یك تمرین گرم‌كردن در نظر گرفته شد. برای بیماران هر دو گروه برنامه تمرینی ۱۶ جلسه‌ای طراحی شد. تمرین‌ها سه بار در هفته انجام شد. در تمرین‌های گروه كنترل حركتی بر بازآموزی انقباض عضلات پایداری‌دهنده مركزی و در تمرین‌های گروه عمومی بر تقویت عضلات گلوبال تنه تأكید شد. یافته‌ها در شروع مطالعه، بین دو گروه از لحاظ متغیرهای مدت انجام آزمون (۰/۴۲=P تا ۰/۶۹=P)، درد (۰/۶۱=P) و ناتوانی(۰/۹۷=P) اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. پس از پایان مداخله، زمان نگه‌داشتن آزمون‌ها در گروه‌ها افزایش یافت (P=۰/۰۰۱ تا P=۰/۰۱۱). برای تمرین‌های كنترل حركتی (P=۰/۰۰۱ تا P=۰/۰۲۹) برای تمرین‌های عمومی و درد (P<۰/۰۰۱) و ناتوانی (P<۰/۰۰۱) كاهش یافت. افزایش زمان نگه‌داشتن آزمون‌ها (P=۰/۲۳ تا P=۰/۳۶) و كاهش درد (P=۰/۷۳) و ناتوانی (P=۰/۱۶) بین دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری گرچه ادعا می‌شود تمرین‌های پایداری‌دهنده باعث افزایش پایداری ستون مهره‌ها می‌شود، ولی نبود تفاوت آماری نتایج دو گروه در مطالعه حاضر می‌تواند نشانه اختصاصی نبودن تمرین‌های پایداری‌دهنده برای افزایش پایداری، تأثیر یكسان هر دو نوع تمرین بر بهبود پایداری و یا حتی كم‌بودن حساسیت آزمون‌ها در اندازه‌گیری تغییرات پایداری در دو گروه پس از مداخله و در این حجم نمونه باشد. بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت كه در درمان كمردرد مزمن غیراختصاصی، تمرین‌های كنترل حركتی نسبت به تمرین‌های عمومی از لحاظ بهبود عملكرد آزمون‌های استقامت پایداری كمر و لگن و كاهش درد و ناتوانی بیماران ترجیحی ندارد.

Objective There is a controversy regarding whether Motor Control Exercise (MCE) is more effective than General Exercise (GE) for Chronic Low Back Pain (CLBP). MCE has been compared to other exercises using outcomes such as pain, but they have not been compared with outcomes related to lumbopelvic stability. As it is claimed that MCE enhances back stability, endurance (as a component of stability) tests that assess lumbopelvic stability were selected. The aim of this study was to compare MCE and GE on CLBP patients based on lumbopelvic stability through three endurance tests. Materials & Methods This study was conducted in Rasool Akram hospital and Motor Control Lab of School of Rehabilitation Science. While being admitted, 43 people (aged 18-60 yrs) with chronic non-specific Low Back Pain (LBP) were alternately allocated to either motor control (n=22) or general exercise group (n=21). Inclusion criteria included having LBP for more than three months and pain intensity 3-6 in the Visual Analogue Scale. Exclusion criteria included having pathology or anomaly lower limb such as hyperplasia, inflammatory diseases, sever osteoporosis, arthritis or other bone diseases. Labeling patients as CLBP was based on physical examination and clinical tests. Three endurance score stability tests such as: Trunk flexor, Trunk extensor, and side bridge tests used as primary outcomes. Pain and disability were also measured as secondary variables at two levels, prior to the start and end of the program. The MCE and GE programs of 16 sessions each were provided to the two groups of participants. Both groups performed their exercises three times a week. In the MCE group, anatomy and function of local back stabilizing muscles and the way they could be activated were taught. For the GE group, exercises activating the extensor (paraspinals) and flexor (abdominals) muscle groups were used. Results At the beginning of the study, there was no significant difference in the variables of test time, pain intensity, and disability index. After the intervention, test times increased, and disability and pain decreased within the groups. There was no significant difference between two groups in increasing test times (P=0.23 to 0.36) or decreasing disability and pain, P=0.16, P=0.73 respectively. Conclusion Though it is claimed that MCE increases spinal stability, the lack of significant difference in the results of variables between the two groups may be due to our MCE not being specific for increasing spinal stability or equal effects of both interventions on increasing spinal stability and no preference of MCE. It may also be due to poor sensitivity of our outcome measures in detecting changes in spinal stability, especially with respect to the sample size. Based on these results, it could be concluded that MCE is not more effective than GE in improving endurance core stability tests and reducing disability and pain in chronic non-specific LBP patients.