پديدارشناسي؛ رويكردي نوين در فهم برنامه درسي

Phenomenology: A new approach in understanding the curriculum

«دنياي طبيعي برنامه درسي» با پهنايي به اندازه ميليون‌ها نفري كه هر روز بخشي از حوزه آموزش و يادگيري را تشكيل داده‌اند، اگر با پيش‌داوري، مفروضه‌انگاري و نظرورزي‌هاي نابه‌جا آلوده نشود، بهترين منبع براي درك عميق و كاربردي فعاليت‌هاي حوزه برنامه درسي است. همان‌گونه كه بزرگان بسياري معتقدند، پژوهش پديدارشناختي، فرصتي براي بررسي دقيق‌ترِ زوايا و لحظاتي در آموزش است كه ما قبل از اين، به‌راحتي از كنار آن‌ها عبور كرده‌ايم. هدف از اين مقاله، پيشنهاد استفاده مناسب از اين‌گونه پژوهش در مسايل مربوط به برنامه درسي، به پژوهشگران و به‌اشتراك‌گذاشتن بخشي ضروري از دانش و دركي است كه علي‌رغم پيچيدگي‌هاي كاربرد اين روش، مي‌بايست در پژوهشگر اين حوزه وجود داشته باشد. نويسنده بر اساس تجارب انجام اين پژوهش در حوزه برنامه درسي، شكل‌گيري و بنيان‌هاي فلسفي پديدارشناسي، همچنين الزامات شروع و مراحل انجام اين پژوهش به زباني ساده را ارايه داده است.

The natural world of curriculum, part of the everyday life of millions of people who form a part of teaching-learning domain, is the best source for deep and practical understanding of the curriculum area, provided that it is not invalidated with prejudice, presupposition and improper theorizing. As many scholars believe, phenomenological research is an opportunity for a more careful study of the learning process which was not paid attention to enough in the past. In this article, we suggest the appropriate use of this research method to curriculum researchers and to share the essential portion of knowledge and understanding that despite the complexities of the application of this method, the researcher in this area should have them. Based on his experiences of doing this type of research, the author tried to present the philosophical foundations, development and also the beginning pre-requisites and the stages of doing this research.