اثربخشي زوج‌درماني مشاركتي بر الگوهاي ارتباطي و صميميت زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهربهبهان

The Effectiveness of Collaborative Couple Therapy on Communication Patterns and Intimacy of Couples Referring to Counseling Centers of Behbahan, Iran

چكیده  زمینه و هدف: صمیمیت یك مشخصه كلیدی و مهم روابط زناشویی و از ویژگی‌های بارز یك ازدواج موفق به شمار می­آید، هم‌چنین الگوهایی ارتباطی می‌توانند میزان رضایت زناشویی را تعیین نمایند. هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی زوج ­درمانی­ مشاركتی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زوجین مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهر بهبهان بود.   روش بررسی: در این پژوهش از طرح آزمایشی تك موردی كه آزمایش تك آزمودنی هم گفته می­شود و از نوع آزمایش بالینی است، استفاده شد. این طرح انواع مختلفی دارد كه در پژوهش حاضر از طرح خط پایه چند گانه ناهم‌زمان استفاده شد. برخلاف طرح­های مقایسه گروهی با اندازه­های زیاد، این طرح بر سطوح فردی تمركز می­كند و نه بر تفاوت­های میانگین در پیش­آزمون و پس­آزمون. امتیاز دیگر این طرح این است كه به آزمودنی­های كمتری نیاز است و زوج‌ها طی خط پایه، درمان و پیگیری در چند نوبت پرسشنامه‌های صمیمیت و الگوهای ارتباطی را تكمیل كردند. روش نمونه‌گیری هدفمندـ داوطلب بود. جامعه آماری پژوهش، شامل كلیه زوج های آشفته مراجعه كننده به كلینیك­های روان­شناختی شهر بهبهان بودند. از بین این  زوج ها ، 3 زوج  بر اساس ملاك‌های ورود و خروج انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از تحلیل دیداری(رسم نمودار)، معنی‌داری بالینی (شاخص تغییر پایا و مقایسه هنجاری) و همین طور فرمول درصد بهبودی استفاده شده است.   یافته­ها: نتایج نشان داد كه زوج‌ها در مرحله درمان در متغیر صمیمیت(95/30 درصد) و الگوی ارتباطی سازنده متقابل(05/47درصد)  بهبود را تجربه و در الگوی ارتباطی توقع ـ كناره‌گیری(57/29 درصد) و الگوی ارتباطی اجتنابی متقابل(64/33 درصد) كاهش را نشان دادند. هم‌چنین تحلیل داده­ها با استفاده از مقایسه هنجاری نشان داد كه زوج‌های شركت كننده بعد از درمان از زوج‌های بهنجار قابل تمایز نیستند.   نتیجه­گیری: زوج درمانی مشاركتی می­تواند باعث افزایش صمیمیت و الگوهای ارتباطی سازنده و كاهش الگوهای ارتباطی    توقع ـ كناره‌گیری و اجتنابی و در نتیجه باعث كاهش آشفتگی در زوج های مراجعه كننده شود.     

Abstract Background and Aim: Intimacy is a key characteristic of marital relationships and is one of the most prominent characteristics of a successful marriage. Communication patterns can also determine marital satisfaction. The aim of this study was to determine the effectiveness of coupled collaborative therapy on communication patterns and intimacy of couples referring to Behbahan counseling centers. Methods: In this research, a single-trial experimental design, which was also called a single-trial trial, was used as a clinical trial. This design has different types. In the present study, several asynchronous base lines were used. Contrary to large-scale group comparison schemes, this design focuses on individual levels, not on average differences in pre-test and post-test. Another point of this plan is that fewer subjects are needed and couples completed the intimate questionnaire and communication patterns on the baseline, treatment and follow-up. Purposeful sampling was voluntary. The population of the study consisted of all disturbed couples referring to Behbahan psychological clinics. From these couples, 3 couples were selected based on entry and exit criteria. For analyzing the data, visual analysis (chart drawing), clinical significance (the changeover index and normative comparison), as well as the percentage of recovery, have been used. Results: The results indicated that couples experience improvement in intimacy (30.95%) and interactive constructive communication model (47.05%), and in the communication model, the expected return (29.55%) and communication pattern Interactive avoidance (33.64%) showed a decrease. Likewise, data analysis using normative comparison showed that the couples after the treatment did not differ from the couples to the norm. Conclusion: Participatory couples’s therapy may increase the intimacy and constructive communication patterns and decrease the communication patterns of waiting and withdrawal expectations and thus reduce disturbance between couples.