تأثير مصرف قهوه اسپرسو از طريق لوله معده بر شاخص‌هاي تنفسي بيماران متصل به دستگاه تهويه مكانيكي: يك كارآزمايي باليني تصادفي شده

The effect of Espresso coffee consumption through gastric tube on respiratory indicators among mechanically ventilated patients: A randomized clinical trial

زمینه و هدف: نقش كافئین به عنوان محرك مغزی در بهبود شاخص‌های تنفسی بیماران تحت تهویه مكانیكی نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مصرف كافئین بر شاخص‌های تنفسی بیماران متصل به دستگاه تهویه مكانیكی در بخش مراقبت‌های ویژه انجام یافته است. روش بررسی: در این كارآزمایی بالینی تصادفی دوسوكور (IRCT2013122915972N1) 80 بیمار به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای گروه آزمون 5/3 گرم پودر قهوه اسپرسو حل شده در 80 سی‌سی و سپس 20 سی‌سی آب ساده برای شستشوی مسیر لوله و برای گروه شاهد 100 سی‌سی آب ساده حدود یك ساعت پس از صبحانه گاواژ شد. شاخص‌های تنفسی 2 دقیقه قبل از مداخله، 30 و 60 دقیقه بعد از مداخله در دو گروه ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های كای‌دو، تی و تحلیل واریانس اندازه‌های تكراری استفاده گردید. یافته‌ها: در پیش‌آزمون دو گروه آزمون و شاهد همگن بودند. بعد از مداخله تعداد تنفس خودبه‌خودی، حجم جاری دمی خودبه‌خودی، تهویه دقیقه‌ای و میزان اشباع اكسیژن خون شریانی در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد افزایش داشت، اما این افزایش فقط در تعداد تنفس خودبه‌خودی و حجم جاری از نظر آماری معنادار بود. نتیجه‌گیری: مصرف قهوه اسپرسو از طریق لوله معده در بیماران متصل به دستگاه تهویه مكانیكی تنفس خودبه‌خودی و حجم جاری را افزایش می‌دهد، اما بر سایر شاخص‌های تنفسی تأثیر معنادار ندارد.  

Background & Aim: The role of caffeine as a cerebral stimulant for improving respiratory indicators in the mechanically ventilated patients is unclear. The purpose of this study was to evaluate the effect of coffee consumption on respiratory indicators among the mechanically ventilated patients in the Intensive Care Unit (ICU). Methods & Materials: A double blind, randomized clinical trial (IRCT2013122915972N1) was performed on 80 patients who were selected by convenience sampling and randomly allocated into two groups (intervention and control). For the intervention group was administered 3.5 grams of espresso coffee powder dissolved in 80 cc water, then 20 cc water through gavage about an hour after breakfast. The control group received 100 cc distilled water. Respiratory parameters were recorded and compared in the two groups 2 minutes before the intervention and 30 minutes and 60 minutes after the intervention. Chi-square test, t-test and the repeated measures analysis of variance were used to analyze the data. Results: There was no difference between the two groups in the baseline variables. After the intervention, the spontaneous respiratory rate, tidal volume, the minute ventilation rate and arterial O2 saturation increased in the intervention group compared to the control group, but the increase was statistically significant only for the spontaneous respiratory rate and tidal volume. Conclusion: Espresso coffee consumption through gastric tube in the mechanically ventilated patients increases the spontaneous respiratory rate and tidal volume but does not significantly affect other respiratory indicators.