شماره ركورد :
947709
عنوان مقاله :
بررسي و مقايسه اختلالات اسكلتي‌عضلاني شانه، بازو و دست در رانندگان تاكسي و اتوبوس درون‌شهري شيراز در سال 1395
عنوان فرعي :
The Survey and Comparison of Musculoskeletal Disorders of Shoulder, Arm and Hand in Taxi and Bus Drivers in the City of Shiraz in 2016
پديد آورنده :
تقي زاده شهره
پديد آورندگان :
حقیقت فرزانه نويسنده گروه فیزیوتراپی، دانشكده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشكی شیراز، شیراز، ایران. Haghighat Farzaneh , پیروزی ثریا نويسنده گروه فیزیوتراپی، دانشكده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشكی شیراز، شیراز، ایران. Piroozi Soraya , كریمی آزاد نويسنده گروه فیزیوتراپی، دانشكده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشكی شیراز، شیراز، ایران. Karimi Azad , خانعلی نژاد دانیال نويسنده گروه فیزیوتراپی، دانشكده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشكی شیراز، شیراز، ایران. Khanali Nejad Danial
سازمان :
دانشگاه علوم پزشكي شيراز،دانشكده توانبخشي
تعداد صفحه :
12
از صفحه :
64
تا صفحه :
75
كليدواژه :
Questionnaire , taxi driver , پرسش‌نامه ناتواني شانه بازو و دست , راننده اتوبوس , راننده تاكسي , bus driver , DASH , پرسش‌نامه , اختلالات اسكلتي‌عضلاني مرتبط با كار , WMSDs
چكيده فارسي :
هدف اختلالات اسكلتی‌عضلانی شامل دامنه وسیعی از بیماری‌ها و سندروم‌های اسكلتی‌عضلانی است كه معمولاً با درد و ناراحتی همراه است و با فعالیت‌های شخص یا محیطی كه فرد در آن كار می‌كند ایجاد یا بدتر می‌شود. عواملی كه منجر به اختلالات اسكلتی‌عضلانی ناشی از كار می‌شوند، با فعالیت‌های مكرر، اتخاذ وضعیت‌های ثابت و نامناسب و فعالیت‌هایی كه شامل حركات قدرتمند اندام‌هاست، مرتبط هستند. به دلیل كار مكرر و طولانی‌مدت رانندگان با فرمان و دنده، به نظر می‌رسد مشكلات اسكلتی‌عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در آن‌ها زیاد باشد. بنابراین در این مطالعه ابتدا به بررسی اختلالات اسكلتی‌عضلانی مرتبط با اندام فوقانی در میان رانندگان تاكسی و اتوبوس و سپس مقایسه آن‌ها با هم می‌پردازیم. روش بررسی مطالعه حاضر از نوع توصیفی‌تحلیلی بود كه به صورت مقطعی، شیوع اختلالات اسكلتی‌عضلانی اندام فوقانی را در رانندگان اتوبوس و تاكسی درون‌شهری شیراز در سال ۱۳۹۵ بررسی و سپس دو گروه را با هم مقایسه كرده است. در این مطالعه ۳۰۰ راننده (۱۵۰ راننده اتوبوس و ۱۵۰ راننده تاكسی) با دامنه سنی ۲۶ تا ۵۵ سال (میانگین سن ± انحراف معیار در رانندگان اتوبوس ۲۸/۸±۴۲/۴۱ و رانندگان تاكسی ۰۹/۸±۲۲/۴۱) شركت كردند. روش نمونه‌گیری از نوع آسان بود. برای ورود به این مطالعه رانندگان حاضر باید حداقل دو سال سابقه كاری در حرفه رانندگی را داشته باشند و هر كدام حداقل ۸ ساعت در روز و یا دو شیفت ۴ ساعته و ۴ روز در هفته رانندگی می‌كردند. در این پژوهش اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه ناتوانی بازو و شانه و دست و پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیك جمع‌آوری شد. در پرسش‌نامه ناتوانی بازو و شانه و دست سؤالاتی برای سنجش میزان مشكل فرد در انجام كارهای روزمره، شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل، تأثیر اندام فوقانی بر فعالیت‌های اجتماعی و شغلی گنجانده شده است. آزمون‌های آماری شامل تی تست مستقل، كای اسكوئر و همبستگی اسپیرمن بود. داده‌ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تجزیه‌وتحلیل شد. یافته‌ها با توجه به یافته‌های آماری، ۳۳/۶۹ درصد از رانندگان تاكسی و ۳۳/۶۷ درصد از رانندگان اتوبوس اختلالات اسكلتی‌عضلانی مرتبط با شانه، بازو و دست داشتند. ۴۶/۶۶ درصد از رانندگان اتوبوس مشكلی نداشتند و ۶۶/۴۸ درصد از آن‌ها در انجام كارهای روزمره مشكل خفیف و ۶۶/۴ درصد مشكل متوسط داشتند. در بین رانندگان تاكسی ۳۳/۴۷ درصد مشكلی نداشتند و ۳۳/۴۵ درصد در انجام كارهای روزمره مشكل خفیف، ۶۶/۶ درصد مشكل متوسط و ۶۶/۰ درصد مشكل شدید داشتند. در بخش مرتبط با علائم (شدت درد در حالت خواب و فعالیت، ضعف و سفتی مفصل) ۶۶/۳۲ درصد از رانندگان اتوبوس بدون علائم، ۶۴ درصد با علائم خفیف و ۳۳/۳ درصد علائم متوسط داشتند. در میان رانندگان تاكسی ۳۴/۶۶ درصد علائمی نداشتند و ۶۶/۶۰ درصد علائم خفیف و ۶۶/۴ درصد علائم متوسط داشتند. ۳۶ درصد از رانندگان اتوبوس در فعالیت‌های اجتماعی و شغلی مشكلی نداشتند و ۶۶/۴۰ درصد مشكل خفیف، ۱۸ درصد مشكل متوسط و ۳۳/۵ درصد مشكل شدید داشتند. ۳۶ درصد از رانندگان تاكسی در فعالیت‌های اجتماعی و شغلی مشكلی نداشتند و ۳۳/۴۱ درصد مشكل خفیف، ۱۸ درصد مشكل متوسط، ۴ درصد مشكل شدید، ۶۶/۰ درصد نیز ناتوانی داشتند. بین ساعات كاری هفته (r=۰/۲۴ و P=۰/۰۰۳)، ساعات خواب شبانه‌روز (r=۰/۲۴ و P=۰/۰۰۳) و سن رانندگان اتوبوس (r=۰/۱۶ و P=۰/۰۴۱) با اختلالات اسكلتی‌عضلانی همبستگی وجود داشت. همچنین بین ساعات خواب شبانه‌روز و اختلالات اسكلتی‌عضلانی در رانندگان تاكسی نیز همبستگی وجود داشت (r=۰/۱۹ و P=۰/۰۱۶). درمجموع بین میزان ناتوانی، علائم و عملكردهای اجتماعی و شغلی دو گروه رانندگان تاكسی و اتوبوس تفاوت معناداری وجود نداشت (P=۰/۹۷). نتیجه‌گیری با توجه به این تحقیق به نظر می‌رسد اگر ساعات خواب شبانه‌روز رانندگان افزایش یابد، ساعات كاری در شبانه‌روز و طی هفته تعدیل شود، سن بازنشستگی این افراد كاهش یابد و فرمان تاكسی‌ها نیز به صورت هیدرولیك تغییر یابد، احتمال اختلالات اسكلتی‌عضلانی نواحی شانه، بازو و دست كاهش خواهد یافت.
چكيده لاتين :
Objective Musculoskeletal disorders are a wide range of symptoms including pain and disability that are related to workspace and devices. Repeated activity, adopting fixed and inappropriate postures for a long time and activities including powerful movements of extremities are factors associated with WRMSDs. It seems professional drivers suffer from shoulder and upper extremities symptoms because of repetitive and long working hours with steering wheel and gear. The aim of this study was to investigate and compare the shoulder, arm, and hand disability among bus and taxi drivers. Materials & Methods This research was a cross-sectional, descriptive analytic study. In this study, the prevalence of upper limb musculoskeletal disorders in the urban bus and taxi drivers was investigated and compared. Subjects were included 300 professional drivers aged 25-55 years (mean±SD=41.24±8.28 for bus drivers and 41.22±8.09 for taxi drivers) who were divided into two groups (150 bus drivers and 150 taxi drivers). The method of sampling was simple . The inclusion criteria were: two years’ experience in professional driving and driving for eight hours or two four-hours a day for four days a week. Shoulder, arm, and hand disability were assessed based on DASH and a demographic questionnaire. DASH questionnaire asks about individual’s symptoms (such as pain severity during sleep or activity, weakness, and stiffness) as well as their ability to perform certain activities (individuals’ problem in daily activities and also social and occupational activities). Statistical analysis was performed by SPSS 21, t-test, Chi-square, and Spearman correlation tests. Results According to statistical findings, 33.66% of taxi drivers and 33.67% of bus drivers had musculoskeletal disorders of the shoulder, arm, and hand. In bus drivers, 46.66%, 48.66% and 4.66% and in taxi drivers 47.33%, 45.33%, 6.66% had no, light, and moderate problem in daily activities, respectively and just 0.66% of taxi drivers had severe problems in these activities. In bus drivers,32.66%, 64% and 3.33% and in taxi drivers 34.66%, 60.66% and 4.66% had no, light, and moderate symptoms, respectively. In bus drivers, 36%, 40.66%, 18%, 5.33% and in taxi drivers 36%, 41.33%, 18%, 4% had no, light, moderate and severe problems in occupational and social activities, respectively and just 0.66% of taxi drivers were unable to perform these activities. There was a correlation between work hours per week (r=0.24, P=0.003) hours of sleep per day and night (r=0.24, P=0.003) and age (r=0.16, P=0.041) with musculoskeletal disorders in bus drivers. Also, there was a correlation between hours of sleep per day and night and musculoskeletal disorders in taxi drivers (r=0.19, P=0.016). There was no significant difference between disability, symptoms, and function of taxi and bus drivers (P=0.97) Conclusion This study demonstrated increasing the sleep hours and decreasing the work hours per day and week can reduce the possibility of shoulder, arm, and hand symptoms.
سال انتشار :
1397
عنوان نشريه :
توانبخشي
عنوان نشريه :
توانبخشي
لينک به اين مدرک :
بازگشت