بررسي اثر دگزامتازون تزريقي واپي نفرين استنشاقي در درمان برونشيوليت حاد اطفال تحت درمان با سالبوتامول استنشاقي

Studying the Effect of Injected Dexamethasone and Inhaled Epinephrine on Inhaled Salbutamol-Treated Children with Acute Bronchiolitis

چكيده زمينه و هدف: برونشيوليت شايع‌ترين عفونت تنفسي تحتاني اطفال و از علل بستري ايشان است. با توجه به شيوع بالاي بيماري و عدم قطعيت اثر بخشي درمان‌هاي موجود، مطالعه حاضر با هدف بررسي تك دوز دگزامتازون تزريقي و اپي نفرين استنشاقي در بيماران مبتلا به برونشيوليت حاد تحت درمان با سالبوتامول استنشاقي طراحي شده است. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني دوسوكور،90 كودك شيرخوار 2 تا 24 ماهه مبتلا به برونشيوليت حاد بررسي شدند. همه بيماران سالبوتامول استنشاقي(15/0 ميلي‌گرم بر كيلوگرم) دريافت نموده و به صورت تصادفي به سه گروه (30=n) دگزامتازون تزريقي(6/0 ميلي‌گرم بر كيلوگرم)، اپي نفرين استنشاقي(15/ ميلي‌گرم بر كيلوگرم 0) و شاهد(آب مقطر) تقسيم شدند. تعداد ضربان قلب و تنفس، ميزان اشباع اكسيژن خون شرياني و نمره ديسترس تنفسي در ابتداي مراجعه، 30، 60 و 120 دقيقه بعد و 24 ساعت پس از دريافت دارو در سه گروه ثبت و مقايسه شد. يافته‌ها: ميانگين تعداد ضربان قلب، تعداد تنفس در دقيقه و نمره ديسترس تنفسي در طول زمان در همه گروه‌ها بهبود معني‌داري داشت(05/0 > p). ميانگين ميزان اشباع اكسيژن خون نيز در سه گروه روند صعودي و بهبود معني‌داري داشت(05/0 > p). ميانگين تعداد ضربان قلب اطفال گروه اپي نفرين در همه زمان‌هاي مورد بررسي از گروه پلاسبو بالاتر بود(001/0 > p). نمره ديسترس تنفسي بيماران گروه اپي نفرين در كل زمان‌هاي مورد بررسي به صورت معني‌داري از گروه دگزامتازون (002/0=p و 69/2-58/0CI:) و گروه پلاسبو (014/0=p و 80/2-27/0CI:) بيش‌تر بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد تجويز اپي نفرين استنشاقي و دگزامتازون تزريقي ارجحيتي برپلاسبو دردرمان برونشيوليت حاد اطفال نداشته باشد و تجويز آن توصيه نمي‌شود.

Abstract Background: Acute bronchiolitis is the most common lower respiratory tract infection in infant and one of their hospital admission reasons. Due to the high prevalence of the disease and unclear effectiveness of existing treatments, the present study was designed to evaluate the therapeutic effect of single dose of injected dexamethasone and inhaled epinephrine in patients with acute bronchiolitis treated with inhaled salbutamol. Materials and Methods: In this double-blinded clinical trial, 90 infants with age of 2-24 months who were admitted to hospital with acute bronchiolitis were studied. All patients received inhaled salbutamol (0.15 mg/kg) and then were randomly assigned to three groups (n=30) of dexamethasone (0.6 mg/kg), inhaled epinephrine (0.15 mg/kg) and control (distillated water). Heart rate (HR) and respiratory rate (RR), arterial blood oxygen saturation (O2 sat) and respiratory distress scores (RDS) of children at baseline, 30, 60,120 minutes and, 24 hours after intervention were recorded and compared between groups. Results: The mean of HR, RR and RDS had significant improvement and the mean of O2 sat had significant rising trend and improvement during the study in all groups (p < 0.05). The mean of HR in epinephrine group was upper than placebo in all measurements (p < 0.001). RDS in epinephrine group was significantly upper than dexamethasone (p=0.002, CI95%=0.58- 2.69) and placebo (p=0.014, CI95%=0.27-2.8) Conclusion: Based on the result of present study, it seems that inhaled epinephrine or injected dexamethasone have no superiority to placebo in treating infantile acute bronchiolitis and their administration is not recommended.