بررسي تأثير ارتزهاي مچ پا-پايي بر متغيرهاي راه‌رفتن و تعادل افراد سكته مغزي: مطالعه مروري

Literature Review of the Effect of Ankle-Foot Orthosis on Gait Parameters After Stroke

هدف سكته مغزی به دنبال قطع یا اختلال خون‌رسانی به قسمتی از مغز ایجاد می‌شود. عوارض ناشی از سكته مغزی، می‌تواند از عوارض جزئی همانند علائم عصبی تا اختلالات خیلی شدید، بسته به محل و شدت آسیب‌دیدگی متفاوت باشد. همی‌پارزی یكی از شایع‌ترین اختلالات در افراد دچار سكته مغزی در فاز حاد این عارضه است. برخی اختلالات دیگر نیز همچون اختلالات تعادلی وضعیتی نیز ممكن است به دنبال سكته مغزی مشاهده شود. تمامی اختلالات نورولوژیكی ناشی از سكته مغزی ممكن است سبب محدودیت دامنه حركتی افراد از رنج كم تا زیاد شود. بازیابی توانایی راه‌رفتن یكی از مهم‌ترین اهداف توان‌بخشی افراد دچار سكته مغزی است. از این رو استفاده از وسایل كمكی همچون ارتزها می‌تواند برای این افراد مفید واقع شود. یكی از متداول‌ترین روش‌های درمانی برای كنترل عارضه دراپ‌فوت ناشی از سكته مغزی استفاده از ارتزهای مچ پا-پایی است. ارتز مچ پا-پایی با فراهم كردن ثبات مچ و قرار دادن پا در وضعیت مطلوب از افتادگی پا و سایر حركات ناخواسته جلوگیری می‌كند و باعث می‌شود تا راه‌رفتن عادی شود. هدف مطالعه مروری حاضر ارزیابی تأثیرگذاری ارتزهای مچ پا-پایی بر تعادل و مؤلفه‌های زمانی‌مكانی، كینتیكی و كینماتیكی راه‌رفتن افراد با عارضه دراپ‌فوت ناشی از سكته مغزی است. روش بررسی جست‌وجو در پایگاه‌های اطلاعاتی گوگل، اشپرینگر، ساینس‌دایركت، پابمد، و اوید برای یافتن مطالعات در بازه زمانی 1996 تا 2016 كه تاثیر ارتوزهای مچ پا- پایی را در افتادگی مچ سنجیده‌اند، انجام شده است. پس از بررسی و طبقه‌بندی مقالات به دست آمده، مقالات موجود بر اساس متغیرهای زمانی مكانی راه رفتن، كینتیك، كینماتیك و تعادل تحلیل شدند. در نهایت 21 مطالعه جهت ارزیابی نهایی انتخاب شدند. یافته‌ها 21 مقاله درباره تأثیر ارتز مچ پا-پایی بر متغیرهای راه‌رفتن افراد دراپ‌فوت ناشی از سكته مغزی تجزیه‌وتحلیل شده است. متغیر زمانی‌مكانی در 14 مقاله و مؤلفه‌های كینتیك و كینماتیك در هفت مقاله ارزیابی شده است. ارتز مچ پا-پایی تأثیر معناداری بر طول و عرض گام داشته است، ولی بر سرعت، كادنس، قرینگی راه‌رفتن و تعادل افراد تأثیر معنادار نداشته است. همچنین استفاده از ارتز مچ-‌پایی سبب بهبود مؤلفه‌های كینتیكی راه‌رفتن، كینماتیك مچ پا و كینماتیك زانو در فاز ایستایی می‌شود، ولی بر كینماتیك مفصل زانو در فاز نوسانی و كینماتیك مفصل هیپ در صفحه فرونتال و ساجیتال تأثیر چندانی نداشته است. درباره تأثیر ارتز بر ممان اینرسی و پاور مفاصل مطالعات اندكی وجود داشت، ولی نتیجه حاكی از نبود تفاوت معنادار در این مؤلفه‌ها بود. نتیجه‌گیری این مطالعه نشان داد مدل های مختلف ارتز مچ پا-پاییاستاتیك یا دینامیك، بسته به جنس و طراحی‌شان، تأثیرهای متناقضی بر تعادل، مؤلفه‌های كینتیك، كینماتیكی و متغیرهای راه‌رفتن افراد سكته مغزی می‌گذارند. استفاده از ارتزهای مچ پا-پایی در مقایسه 

Objective Stroke occurs when the supply of blood to the brain is either interrupted or reduced. The clinical presentation varies from minor neurological symptoms to severe deficits, depending on the location and the size of the brain lesion. Hemiparesis is one of the most striking features in the acute phase. Many other deficits may also be present, including postural imbalance. All persistent neurological deficits may cause more or less severe activity limitations in several domains of human functioning. Regaining walking ability is a major goal during the rehabilitation of stroke patients. Therefore, using orthoses can be beneficial for them. Ankle-Foot Orthoses (AFOs) is one of the most common therapeutic approaches to control foot drop among stroke patients. AFOs prevent drooping or other unintended movements of the foot and ankle by providing stability in optimum conditions. It also helps in regaining normal walking posture in stroke patients. The aim of this review was to evaluate the efficiency of the AFOs on balance and examine the effectiveness of temporal spatial and kinetic gait kinematics in stroke patients with foot drop. Materials & Methods Science Direct, Springer, Google Scholar, PubMed, Ovid databases were searched for articles published between 1996 and 2016 of studies on patients with drop foot wearing the AFOs. After reviewing and categorizing the articles, they were analyzed based on spatiotemporal parameters, gait kinetics, gait kinematics and stability. A total of 21 articles were selected for final evaluation. Results Twenty-one articles were analyzed in relation to the effect of the AFOs on gait parameters in stroke patients. Spatiotemporal parameters were evaluated in 14 articles, and kinetics and kinematics parameters were analyzed in seven articles. AFOs have a significant impact on the length and width of the steps but had no significant effect on speed, cadence, symmetry of gait and balance. Also, AFOs improved kinetic parameters of gait, ankle kinematics and kinematics of the knee in the static phase but had no significant effect on knee joint kinematics and kinematics of the hip joint in the frontal and sagittal. There are a few studies with regard to the effects of AFOs on the moment of inertia and joints power, but the results of the present study showed no significant difference in these parameters. Conclusion This study showed that the AFOs based on the models (static or dynamic) had a paradoxical effect on balance, kinetic and kinematic parameters of gait in the stroke patients. AFOs had a significant improvement in balance, kinetic and kinematic parameters of gait compared to those without orthosis situation in the stroke patients. According to the result of this study, depending on the patientʹs needs and situation, the best and the most suitable ankle foot orthoses should be designed and custom molded for them.