گزارش يك مورد نادر استئوبلاستوماي فك بالا در كودك هفت ساله: گزارش موردي

زمینه و هدف: استئوبلاستوم از جمله نادرترین تومورهای اولیه استخوان با پتانسیل تهاجم موضعی و عود می‌باشد. اگرچه این بیماری بیشتر در مهره‌ها یا استخوان‌های بلند كوچك مشاهده می‌شود، ولی به‌ندرت ضایعاتی در استخوان‌های فك و با تمایل بالا به درگیری فك پایین ایجاد می‌شود. تشخیص درست استئوبلاستوما بسیار مهم است، زیرا در مواردی كه ضایعه پرسلول باشد منجر به تشخیص اشتباه با استئوساركوم می‌شود. معرفی بیمار: بیمار دختری هفت ساله بود كه با ضایعه در خلف ماگزیلا سمت راست همراه با تورم به جراح فك و صورت در دانشكده دندانپزشكی ساری در بهمن‌ماه ۹۵ مراجعه نمود. بررسی هیستوپاتولوژیك ضایعه تومورال پس از جراحی، ضایعه شامل یك استرومای بافت همبندی همراه با عروق فراوان می‌باشد كه در آن نسوج استئوییدی و استخوانی اولیه Woven به‌طور فعال دیده می‌شوند. در بررسی ریزبینی نمونه ارسالی استخوان متراكم با نمای طبیعی به همراه استئوبلاست‌های برجسته و بارز و در اطراف بافت، استئوبلاستوما بود. نتیجه‌گیری: استئوبلاستومای فك تومور نادری است و تظاهرات بالینی و رادیوگرافیك غیراختصاصی آن باعث مشكلات تشخیصی می‌گردد.

Background: Osteoblastoma is one of the rarest primary benign bone tumors which accounts for 1% of all bone neoplasms and 3.5% of benign bone tumors, with the potential for local invasion and recurrence. Osteoblastoma is not homogeneous. Differences in histological details have led to the division of these lesions into subtypes. The histologic features in most cases are distinctive, there are various changes that make the diagnosis challenging. Although involvement of this disease is more in the spines or small long bones, but it has been reported involvement of jaws in this disease. Correct diagnosis is very important because it may be misdiagnosed osteosarcoma  with hypercellular cases. Case presentation: In this case report, it is described patient a 7-year-old girl with a lesion in the posterior maxilla and bone resorption in May 2016, Sari, Mazandaran province, Iran. Differential diagnosis of the radiological and clinical findings suggested an osteosarcoma. In terms of pathology, osteoblastoma was included a well-vascularized connective stroma tissue with plenty of veins which osteoid and primitive woven bone can be seen actively. In microscopy diagnosis, samples were shown cortical bone with a natural appearance, prominent osteoblasts and surrounding granulation tissue containing blood vessels that confirmed maxilla osteoblastoma. The lesion was examined by histopathology method for final recognition and the results revealed osteoblastoma. Conclusion: Although jaw osteoblastoma is a rare tumor and presents with microscopic features that can mimic a variety of other types of malignant entities. It is important to avoid of other non-specific clinical and radiographic protests that led to the recognition problems. The importance of interdisciplinary cooperation between the surgeon, radiologist and pathologist must be pressured.