روان‌سنجي مقياس خودكارآمدي پژوهشي(RSES) در دانشجويان تحصيلات تكميلي علوم پزشكي

Psychometric properties of the research self-efficacy scale (RSES) among medical postgraduate students

مقدمه: خودكارآمدي پژوهشي پيش‌بيني كننده‌ي علاقه فراگيران به انجام پژوهش است و ارزيابي صحيح آن به اساتيد در شناخت نقاط قوت و ضعف فراگيران در رابطه با پژوهش كمك مي‌كند. اين مطالعه با هدف روان‌سنجي مقياس خودكارآمدي پژوهشي در دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي ايران انجام شد. مواد و روش كار: در اين مطالعه روان‌سنجي از اطلاعات جمع آوري شده از 150 دانشجوي تحصيلات تكميلي دانشگاه علوم پزشكي ايران درسال 1395 استفاده شد. ابزار اوليه 18 گويه اي با مقياس ليكرت از مطالعات قبلي اقتباس‌ شده بود. روند اعتبار سنجي با بررسي شاخص روايي محتوي، نسبت روايي محتوي و روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي اكتشافي و امتياز تاثير صورت گرفت. پايايي دروني ابزار با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ و ثبات ابزار به‌ وسيله روش آزمون باز آزمون مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: در مقياس اوليه 18 سوالي براساس شاخص ضريب تاثير بالاي 5/1 و شاخص محتوي بالاي 49/0 و نسبت روايي بالاي 7/0 تعداد 18 سوال حفظ شد. براساس تحليل عاملي اكتشافي نيز تمامي اين 18 سوال در ابزار باقي ماندند. با در نظر گرفتن ارزش ويژه بالاي 1 براي هر عامل، سه عامل خودكارآمدي شناخت مسيله، خودكارآمدي روش‌شناسي، خودكارامدي گزارش‌نويسي استخراج شد. اين مقياس قادر به پيش‌بيني 072/57 درصد از تغييرات كل مقياس بود. بحث و نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه شاهد مناسبي در خصوص استحكام ساختار عاملي و پايايي ابزار خودكارآمدي پژوهشي است. اين نتايج مي‌تواند جهت سنجش خودكارآمدي پژوهشي در دانشگاه‌ها و ساير موسسات آموزشي مورد استفاده قرار گيرد.

Objective(s): Students research self-efficacy can be predict students’ tendency in research performance. Research self efficacy could help to distinguish the strength and weakness of students regarding doing research. This study aimed to evaluate psychometric properties of the research self-efficacy scale among medical post graduate students in Iran. Methods: This was a cross sectional study. 150 postgraduate students from Iran University of medical sciences took part in the study. Initial instrument was adopted from previous studies including eighteen items. Item impact score was used to assess face validity of the scale. 15 panelists evaluated content validity ratio and content validity index. Exploratory factor analysis with a sample of 150 students was performed to verify construct validity. Internal consistency (Cronbach’s alpha) and test–retest was used to verify reliability. Results: Of the original 18 items, all items showed the item impact score above 1.5, CVR above 0.49, and CVI above 0.7. The exploratory factors analysis with a minimum eigen value of 1 for each factor indicated a three-factor solution namely: problem identification, methodology; finding expression. The instrument showed 57.0% of the variance observed for research self efficacy score. Conclusion: The results indicated that the research self-efficacy scale is a valid and reliable instrument and can be used for assessing research self-efficacy among university students.