خوانشي نقادانه از «تصويرها» در داستانهاي بيژن نجدي

ديري نيست پژوهشگران دريافته‌اند كه پيوند هنر و روان هنرمند، دو سويه است و مي‌توان از رمزگشايي اثر هنري به كالبد و درون هنرمند راه يافت. اين گزارش‌مي‌كوشد دريابد چگونه روان نويسنده به ديدگاه او و سپس نگاشتن يك تصوير مي‌انجامد و چگونه هر تصوير گزينش شده، آشكار كننده گوشه‌اي از درون پر راز و ماز نويسنده مي‌تواند باشد و آيا مي‌توان گستره ادب را از روان هنرمند دور دانست. داستانهاي بيژن نجدي – نويسنده معاصر – كه تصويرهاي ناب او زيباست با اين پندار مورد كند و كاو قرارمي‌گيرد: نجدي چگونه رخدادها را مي‌بيند و چه‌چيز در درون او سبب مي‌شود تصاوير، اين‌گونه بازتاب يابد؟ روش كار، گردآوري و كندوكاو اطلاعات است. داده‌ها در پنج شاخه پايه‌اي، جستار را پوشش مي‌دهد و آن پنج شاخه عبارت است از: تخيل و تصوير، نماد و كهن الگو، تصاويرسياه، همذات پنداري با اشيا، نگاه كودكانه در ترسيم تصاوير و در پايان دستاورد گزارش پيش داشته مي‌گردد.