اثر بتاكاروتن بر ريشه دهي و برخي از شاخص هاي فيزيولوژيك گياه گوجه فرنگي (Lycopersicon esculentum Mill.) تحت تنش شوري در شرايط كشت درون شيشه اي

امروزه مهم ترين مشكل در مناطق خشك و نيمه خشك، شوري خاك است كه منجر به كاهش رشد گياهان مي شود. بتاكاروتن يك آنتي اكسيدان غير آنزيمي است كه قادر به سركوب گونه هاي منفرد اكسيژن است. در اين مطالعه، گياهان گوجه فرنگي (Lycopersicon esculentum Mill.) در غلظ ­هاي صفر، 60 و120 ميلي مولار نمك (NaCl) تحت تيمار صفر، 6 و 16 ميلي گرم در ليتر بتاكاروتن به عنوان يك آنتي اكسيدان غير آنزيمي در شرايط كشت در شيشه در محيط كشت MS رشد داده شدند. پس از گذشت سه هفته از اعمال تيمارها وزن تر، وزن خشك و غلظت سديم و پتاسيم ريشه و اندام هوايي، طول و تعداد ريشه و غلظت پرولين اندام هوايي گياه مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه در غلظت بالاي NaCl (120 ميلي مولار) افزودن 6 ميلي گرم در ليتر بتاكاروتن به محيط كشت منجر به افزايش معني دار وزن تر و خشك اندام هوايي و ريشه مي شود. با افزودن بتاكاروتن در هر دو غلظت نمك، طول و تعداد ريشه ها افزايش يافت. هم­چنين بتاكاروتن تاثير معني داري بر غلظت پرولين و نسبت پتاسيم به سديم گياه داشت. بنابراين، مي توان گفت بتاكاروتن قابليت افزايش تحمل به شوري گياه گوجه فرنگي را با افزايش ريشه دهي خواهد داشت.