آيا تبديل علم به محصول در علوم انساني محقق مي‌شود؟

?Is it possible to transform Knowledge to Product in Human Sciences

هدف: اين پژوهش با هدف امكان­ سنجي تبديل علم به محصول و تحقق فرايند ترجمان دانش در علوم انساني كشور با بهره‌گيري از نظرات پژوهشگران شاخص علوم انساني ايران و ارائه الگوي مناسب اين حوزه به انجام رسيده است. روش‌شناسي: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‏ هاي تركيبي (متوالي – تبييني) است كه شامل دو روش كمّي- كيفي و با دو جهت­ گيري اثباتي- تفسيري مي­باشد. ابزار گردآوري داده در بخش كمّي پرسشنامه محقّق­ ساخته و در بخش كيفي مصاحبة نيمه­ ساختار­‌يافته مي‌باشد. جامعة پژوهش حاضر را كلّيّة اعضاء هيأت علمي گروه‌هاي علوم انساني سراسر كشور از رشته‌هاي مختلف علوم‌انساني تشكيل داده­اند. يافته‌ها: يافته­ هاي بخش كمّي اين پژوهش بر معني‌داري مؤلّفه‌هاي يكي از مدل‌هاي استاندارد جهاني ترجمان دانش يعني منبع، محتوا، زمينه، محيط و كاربران پژوهش در علوم انساني كشور دلالت داشت و نشان‌دهندة تحقق ترجمان دانش در اين علوم (۶۰/۲ درصد) بود. نتيجه ­گيري: با تكيه بر نتايج بخش كمّي كه دلالت بر معني ­دار بودن فرايند ترجمان دانش در علوم انساني داشت، به­وسيلة رويكرد كيفي و انجام مصاحبه با پژوهشگران شاخص علوم انساني ايران داده­ هاي حاصله كد‌‌بندي، طبقه‌بندي، تجزيه و تحليل شده و يافته‌هاي بخش كيفي اين پژوهش منجر به ارائة الگوي هدفمند ترجمان دانش در علوم انساني شد.

Aim: This study was conducted to examine the possibility of transformation of knowledge to product and to identify the knowledge translation process in human sciences in Iran based on the opinions of notable Iranian scholars in the area of Human Sciences, to be able to present an appropriate model in this regard. Methodology: This study followed a combined Sequential-Explanatory method in which both quantitative and qualitative approaches were applied. Each part had its own data collection tool. A questionnaire was used in the quantitative part, and semi-structured interview is conducted in the qualitative part. The research population was actually all the faculty members of humanities departments across the country from different relevant disciplines. Findings: Results of the quantitative part of the study revealed the compatibility of the components of a universal standard model of knowledge transformation in Humanities in the country, ie, source, content, environment and users. In the qualitative part, based on interviews with some Iranian famous researchers in humanities, some components were identified that were used in development of a model for transforming knowledge in humanities. Conclusion: Combination of the components of the model developed in the present study with that of those the American Institute of Rehabilitation and Disability, application of knowledge was justified in five areas of knowledge creation, transmission, sharing, application, and research environment.