پديد آورندگان :
حيدري ساربان، وكيل دانشگاه محقق اردبيلي , ياري حصار، ارسطو دانشگاه محقق اردبيلي , صائب، شراره دانشگاه محقق اردبيلي
چكيده فارسي :
مقدمه: رفاه اجتماعي مهم‌ترين بخش مفهوم توسعه پايدار را تشكيل مي‌دهد كه امكان تأمين نيازهاي نسل امروز بدون از بين بردن توانمنديهاي نسل آينده براي دست‌يابي به نيازهايشان را فراهم مي‌كند و رفاه اجتماعي روستايي مجموعه سازمان‌يافته‌اي از قوانين، مقررات و سياستهايي را شامل مي‌شود كه در قالب مؤسسات رفاهي و نهادهاي اجتماعي به منظور پاسخ‌گويي به نيازهاي مادي و معنوي و تأمين سعادت انسان ارائه مي‌شود تا زمينه رشد و تعالي او را در نقاط روستايي تأمين كند. متون توسعه نشان مي‌دهد ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي روستايي، تابعي از عوامل و پديده‌هاي مختلف مي‌باشد كه از جمله اين پديده‌ها مي‌توان به فعاليت گردشگري اشاره كرد و توسعه و شكوفايي صنعت گردشگري روستايي مي‌تواند به عنوان كاتاليزوري كارآمد براي بازسازي و ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي مطمح نظر قرار گيرد. بر همين اساس، هدف اين مقاله بررسي اثرات گردشگري در ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي شهرستان مشگين‌شهر مي‌باشد.
روش: تحقيق حاضر با روش پيمايش و با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده در بين 331 نفر از روستاييان ساكن در روستاي نمونه گردشگري اونار صورت گرفته است. از سويي، براي برابري در آزمون و نتيجه، با استفاده از روش علي-مقايسه‌اي، 331 نفر از روستاييان ساكن در روستاي فاقد گردشگري كوجنق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اعتبار صوري پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تأييد قرار گرفت. مرحله پيش‌آزمون در منطقه مشابه جامعه آماري با تعداد 30 پرسشنامه صورت گرفت و با داده‌هاي كسب شده و استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، پايايي پرسشنامه تحقيق 79/0 به‌دست آمد.
يافته‌ها: در ارتباط با ويژگيهاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در دو گروه، توسعه گردشگري روي تمامي مؤلفه‌هاي شاخصهاي رفاه اجتماعي به جز عضويت در تشكلهاي مدني تأثير دارد. به عبارتي، تحليلهاي آماري نشان داد توسعه و شكوفايي گردشگري در ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي شهرستان مشگين‌شهر تأثيرگذار بوده است. به طوري‌كه همبستگي توسعه گردشگري در تمامي مؤلفه‌هاي ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي به جز متغير عضويت در تشكلهاي مدني در قالب فرضيه تحقيق به اثبات رسيد و در اين ارتباط، ميزانP محاسبه شده بين توسعه گردشگري با مؤلفه‌هاي گذران اوقات فراغت، دسترسي به خدمات آموزشي، دسترسي به خدمات بهداشتي، بهزيستي فردي، تنوع منابع، ميزان مشاركت اجتماعي، سرمايه اجتماعي و وضعيت مسكن سطح معناداري كمتر از 01/0 را نشان داد.
بحث: گردشگري نقش مهمي در ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي از منظر بهبود وضعيت مسكن، بهزيستي فردي، تقويت سرمايه اجتماعي، تقويت مشاركت ساكنان روستاها به عنوان ذي‌نفعان در طرحهاي توسعه روستايي و تقويت پايداري اجتماعي، ايجاد ارتباطات اجتماعي، ارتقاي بهره‌وري به دليل افزايش آگاهي و كاهش تعارضات دسته جمعي و تقويت زيرساختهاي آموزشي و بهداشتي در مناطق روستايي دارد. در نهايت، پيشنهاد مي‌شود جهت توسعه گردشگري روستايي به دليل اثرات مثبت آن در ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي شهرستان مشگين شهر، بايستي زيربناهاي گردشگري از جمله تأمين آب، نيروي برق، دفع زباله، فاضلاب و مخابرات به درستي در اين شهرستان توسعه يابند. هم‌چنين، حفاظت و نگهداشت محيط زيست، استفاده بهينه و متعادل از منابع طبيعي و داراييهاي روستايي مورد توجه باشد و هرگونه مداخله در ساختار روستا براي برنامه‌ريزي و طرح‌ريزي گردشگري روستايي بايد با افزايش آگاهي روستاييان، مشاركت‌سازي روستايي و دخيل كردن روستاييان در فرآيند گردشگري روستايي به عنوان ذي‌نفعان اصلي پروژه باشد، بايستي حمايتهاي مالي جهت توسعه گردشگري روستايي در مناطق روستايي شهرستان مشگين‌شهر به عمل آيد كه نتايج پژوهش حاضر نشان داد توسعه و شكوفايي گردشگري در ارتقاي شاخصهاي رفاه اجتماعي در مناطق روستايي شهرستان مشگين‌شهر تأثيرگذار بوده است
چكيده لاتين :
Social welfare is the most important part of the concept of sustainable development which provides the possibility of meeting the needs of today's generation without destroying the ability of future generations to meet their needs. Rural social welfare includes an organized series of laws, regulations and policies, which are presented in the form of welfare and social institutions in order to meet the spiritual and material needs of people and to provide human felicity. The development literature suggests that promotion of rural social welfare indices is a function of various factors such as tourism activities. Development and prosperity of rural tourism as an efficient catalyst for the reproduction and the promotion of social welfare in rural areas should be highlighted. Accordingly, this study aimed to investigate the effects of tourism on the promotion of social welfare indices in rural areas of the Meshginshahr county.
Method: This study was conducted through a survey method using simple random sampling among 331 residents of Onar village, a touristy village. On the one hand, in order to have an equal test and result, using causal-comparative, 331 residents of Kojang village a non-touristy village were selected through causal-comparative method as the control group. The validity of the questionnaire was confirmed by a panel of experts. A pre-test was carried out with 30 questionnaires and by using Cronbach's alpha coefficient the reliability of the study was 0/79.
Findings: With regard to the characteristics of indicators of social welfare of two groups, tourism development had an impact on all indicators of social welfare, except for membership in civic organizations. In other words, statistical analysis showed that development in tourism had an effect on the promotion of social welfare indicators in rural areas of Meshginshahr, as the correlation between tourism development and all components of the promotion of social welfare indicators except for the membership in civic organizations hypothesis was proved. In this regard, the calculated P for tourism development with leisure components, access to education, access to health services, personal well-being, diversity, social participation, social capital and housing situation was less than 0/01.
Discussion: Tourism plays an important role in the promotion of social welfare indices in terms of improved housing, personal well-being, strengthening social capital, strengthening the participation of rural residents as stakeholders in rural development projects and strengthening social sustainability, creating social connections, improving productivity due to increased awareness and reducing conflicts collective and strengthening the education and health infrastructure in rural areas. Finally, in order to develop rural tourism due to its positive effects on the promotion of social welfare indices in rural areas of Meshginshahr, tourism infrastructures such as water supply, electricity, waste disposal, sewage and telecommunications have to be properly developed in this city.
Also, protecting and preserving the environment, efficient and balanced use of natural resources and rural assets should be taken into account and any interference with the structure of the village for rural tourism planning should be carried out alongside increasing the awareness of villagers, participation rural and the involvement of the villagers in the process of rural tourism as the main beneficiaries of the project. There should be a financial support for the development of rural tourism in rural areas of Meshginshahr. The results of this study showed that tourism development had an impact on in the promotion of social welfare indices in rural areas of Meshginshahr.
