بررسي مقايسه اي-تطبيقي معناي مركز در آراء مكتب اصفهان و انديشه هايدگر

A Comparative-Adaptive Study about the Meaning of Center According to Isfahan School and Heidegger’s Thought

به پيكره درآمدن مكان در جهان، وابسته به انديشه و خيالي است كه برپايه «سفر » در عوالم وجودي )جهان وجودي(، روي م يدهد. اين سفر، ساختاري وجودي را در قالبِ مبداء/مسير/مقصد، به دست مي دهد كه انسان م يتواند در «حَضر »براي انتظا مبخشي مكان به كار بندد. كاربستِ اين ساختار وجودي، جهاني را در مكان، گشوده مي دارد. اين جهان به نوبه خود، فضاهايي را براي «رويداد زندگي »، مهيا مي سازد. نوعي زندگي كه آدميان در آن، نسبتي با وجود يافته و آن را تجربه م يكنند. در چنين حالتي مي توان اذعان داشت كه مكان به مثابه مركز يا مركز به مثابه يك مكان، برفلسفه حيات استوار شده است. مكتب اصفهان و هايدگر، هريك از راهي جداگانه، برپايه «وجود و موجود »، آرايي بنيادين به دست داد هاند كه خود به ساختارهاي معنابخش در حوزه هاي «جهان « ،» مكان » و «زندگي » و از آن مسير به معناي مركز راه مي برند. اين مقاله در قلمرو اين دو طيف از آراء، در پي بازخواني بنيادها و ساختارها در جهت دستيابي به معناي مركز است. چنين امري، پژوهش را در حوزه روش شناسي، متكي بر حوزه تفسيري با رويكرد تطبيقي م يكند. هر چند بنيادها و ساختارها، خود ريشه در حوزه استدلال منطقي دارند. موضوعي كه در اين مقاله به آن پرداخته مي شود، بررسي تطبيقي بنيادها در آراء هستي شناسانه اين دو طيف بوده كه بدواً معناي لازم را به جهان وانسان يا عالم و آدم، مي بخشد. سپس اين مقولات، بازخواني معناي مركز را در حوزه هاي سه گانه جهان، مكان و زندگي در ارتباط و پيوندي معنادار با هم به دست م يدهند. يافته هاي اين پژوهش به عنوان پيش فهم، مي تواند زمينه فهمِ دگرگوني در ساختارهاي تاريخي معنابخش مركز را در نسبت با دوران معاصر نيز ميسر سازد. وجهي كه معطوف به دگرگون شدنِ فلسفه مكان از حوزه هستي شناسانه به حوزه زيست شناسانه بوده است.

The creation and configuration of the universe depends on the imagination of a “Journey” in the existence realms. This journey contains Source/Beginning, Direction, and the Destination which can make the main structure of the existence to organize the “place”. Using this cosmetic place, there will be a place created for the “life’s flow”; the life in which people experience the existence. Accepting these ideas, one can argue that “place” as “center” is rooted in the philosophy of being. Both Isfahan school of thought and Heidegger, separately, introduce some basic ideas according to the concept of “Existence/Existing” from which we come up with scope of the co-existence among the concepts of “universe”, “place”, “life”, and “center”. In this article, referring to the above mentioned ideas, we will try to find out what would the real meaning of the center be. This task leads to the using of the hermeneutic in an adaptive approach in terms of research method, although structure basics are rooted in the realm of Logical reasoning. The subjects that will be considered in this article will adapt the grounded ontological points of views in both schools which interpret universe, human being, and the world. Based on the findings from these considerations we will search for the meaning of center in those areas. The findings of this research can help us to have the clearer understanding of the concept of the meaning of center in a historical realm which will lead to a better understanding of this concept in our time. Knowing this aspect, the meaning of center from an ontological scope to the biological one can be transformed.