بررسي تطبيقي ديو و شيطان براساس قرآن و متون زرتشتي

در آيين مزديسنا (زرتشتي) با دو نيرو روبه رو هستيم، نيروي شر به سركردگي «اهريمن» و نيروي خير به سركردگي «اهورامزدا». اهريمن آفريننده تمام موجودات شرو پليد، از جمله ديوان و پريان، است و اهورامزدا آفريننده مخلوقات خير، راستي و فرشتگان. واژه ابليس در قرآن معادل اهريمن و شياطين و جن معادل ديوان و پريان است. بر اساس قرآن، جنها مخلوقاتي اند از جنس آتش كه پيش از خلقت انسان آفريده شدند و روي زمين زندگي مي كردند. آنها مانند انسان جنسيت، توالد و تناسل و مرگ دارند. سركرده جنها «ابليس» نام دارد. هر جني كه در راه راست حركت كند و مطيع دستورات الهي باشد جن نام دارد، اما اگر راه ابليس، شرو پليدي را در پيش گيرد، جزو شياطين محسوب مي شود و در قيامت به همراه ابليس به دوزخ مي افتد. ولي ديوان و پريان در دين مزديسنا خوب و بد، مرگ و مير، توالد و تناسل ندارند. زيرا آنها آفريده اهريمن و ذاتا بد و شرور هستند و فرجامشان تباهي و فرورفتن در تاريكي است. هدف اهريمن دشمني با اهورامزدا و تمام آفريده هاي او، مخصوصا انسان، است كه بهترين آفرينش است. در قرآن، هدف ابليس و گروه شياطين فقط انسان است نه چيز ديگري. نكته مشترك در هر دو دين اين است كه خداوند به انسان ها توصيه كرده با انديشه و طبق راهنمايي پيامبران و كتاب مقدس راه درست را انتخاب كنند و خود را از وسوسه هاي شيطاني مصون نگاه دارند.