ساختار و هدفمندي سوره شوري در تفسير الميزان

انسجام سوره هاي قرآن در سه حوزه علوم قرآني، اعجاز قرآني و تفسير قرآني خود را نمايش داده است. قرآن پژوهان در چند دهه اخير از زاويه ديگري به تفسير قرآن نگريسته اند و معتقدند كه اين روش نو كمك شايان توجهي به درك مفاهيم قرآن كريم مي كند. اين روش كه به تفسير ساختاري قرآن شهرت يافته، سبك جديدي در تفسير قرآن است. هر سوره به منزله يك كليت واحد تلقي شده و چگونگي رابطه آيات با غرض اصلي سوره مطالعه مي شود. اين روش بر نگرش جامع گرايانه به معاني سوره هاي قرآن استوار است. در سالهاي اخير، نگرش ساختارمند و جامع گرايانه به سوره هاي قرآن در بين مفسران و محققان قرآني در ايران جاي خود را باز كرده، به گونه اي كه در مجلات علمي قرآني، طي ۱۵ سال گذشته، بيش از بيست پژوهش منتشر شده است. هدف مقاله حاضر بررسي ساختار و هدفمندي سوره شوري از نگاه علامه طباطبايي در تفسير الميزان بوده، بر اين اساس رويكردهاي سه گانه نظري و همچنين سه بخش سابقه تحقيق بررسي شده است. نتايج تحقيق نشان داد كه هدف و غرض اصلي سوره شوري در تفسير الميزان موضوع وحي است. سوره شوري در شش بخش به بيان حقيقت و عظمت وحي، معرفي آثار و نتايج وحي، معرفي محتوا و مفاد وحي، معرفي هدف وحي، معرفي دين وحياني به مثابه بزرگ ترين رزق نازل شده خداوند و معرفي انواع سه گانه وحي پرداخته است. علاوه بر آن، هدف اصلي سوره شوري در تمامي بخشهاي آن، به مثابه بخشهاي مختلف مرتبط با يكديگر تبيين شده كه نمايانگر تفسير ساختارمند علامه طباطبايي در سوره شوري بوده است. سوره شوري تنها سورۂ مستقل در قرآن است كه به تنهايي به موضوع وحي پرداخته و هيچ سوره ديگري به مفصلي سوره شوري در مورد وحي وجود ندارد. سوره شوري تنها سوره قرآن است كه هدف اصلي آن تبيين و بررسي ابعاد گوناگون موضوع وحي بوده و اين نتيجه معرف اهميت سورة شوري است.