بازنمايي خوانايي شهرهاي شمال در آثار اكبر رادي: مطالعۀ موردي دو نمايشنامۀ روزنۀ آبي و پلكان

Manifestation of Legibility of the Northern Iranian Cities in the Works of Akbar Radi: A Case Study of the Plays The Blue Opening, and Staircase

نوشتار حاضر تلاش دارد با توجّه به نظريات كوين لينچ در كتاب سيماي شهر، اهميّت خوانايي در فضاي شهرهاي شمال ايران را بر اساس پنج عنصر سرزندگي، معني، تناسب، دسترسي، نظارت و اختيار مورد مطالعه قرار دهد، و به بازتاب فضا و حال و هواي اين نواحي درشكل دهي به روحيات، مناسبات و نحوۀ تعامل افراد، در دو نمايشنامۀ روزنه آبي و پلكان از ا كبر رادي بپردازد. هدف نهايي مقاله آن است كه بازنمايي فضاهاي شهرهاي شمال ايران از خلال خوانش اين آثار مورد مطالعه قرار گيرد و دو مسئله را بررسي كند: نخست، امكان وجود ارتباط ميان تجربۀ وضوح بصري يا خوانايي و شكل گيري روحيات و تعلقات مكاني شهروندان، و دوم؛ امكان بروز ناهنجاري هاي اجتماعي را بواسطۀ عدم خوانايي، در ارتباط با شخصيت هاي اين نمايشنامه ها. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد كه عدم خوانايي در شهر و مخدو ششدن مناسبات شهري در اين آثار، همگي براساس پنج عنصر پيشنهادي لينچ قابل تبيين هستند، و ضعف در مديريت و سطح نازل عملكرد محورهاي اصلي كيفيت شهري، باعث شود كه سا كنين شهر تصوير روشني از شهر خود در ذهن نداشته باشند، تعلق خاطر به محل سكونت در آنها از بين برود، و ا كثر آنها مصمم به مهاجرت از شهرشان باشند.