بررسي نقش فرهنگ و زبان در ارتباط ميان فرهنگي

ارتباط ميان فرهنگي، مشحون از مسائلي است كه پاسخ متناسب به آنها، افراد را در مديريت ارتباطات موفق در فضاي چندفرهنگي ياري مي كند. يكي از مهم ترين پرسش ها، به نقش فرهنگ و زبان در ارتباطات ميان فرهنگي مربوط مي شود؛ به اين معني كه ويژگي هاي فرهنگي، از جمله زبان، چه نقشي در ارتباطات ميان فرهنگي ايفا مي كنند؟ آيا افراد قادرند از ويژگي هاي فرهنگي جامعه خود فاصله بگيرند؟ آيا صرف تسلط به زبان مخاطب، براي برقراري ارتباطات ميان فرهنگيِ موفق كافي است؟ اين پژوهش تلاش دارد با بهره گيري از روش اسنادي و تحقيقات انجام شده در اين زمينه، پاسخ مناسبي براي سوال پيدا كرده، و به ديدگاه اسلام در اين خصوص اشاره كند. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه نمي توان افراد را تماماً به ويژگي هاي ساختاري و فرهنگي جامعه تقليل داد. ويژگي هاي فردي، نقشي تعيين كننده در كاميابي يا شكست ارتباطات ميان فرهنگي دارند. شناخت فرهنگ خود و فرهنگ مخاطب، تسلط به ظرافت هاي زباني و نيز ويژگي هاي فردي، سه مولفه تعيين كننده در ارتباطات ميان فرهنگي هستند.