ارزيابي كيفي ترجمه عربي هفت پيكر نظامي بر اساس نظريه آنتوان برمن: مطالعه موردي كتاب

رابطه ميان سرودن شعر و ترجمه شعر، رابطه تفكر و تامل است. هر مترجم شعري در درجه اول يك تاويل گر متن است و تاويل هاي خود را بازنويسي و بازسرايي مي كند. نزديك كردن خوانش هاي مترجم به متن اصلي، مستلزم شناخت جهان و زبان شاعر است. البته اين به معناي ارائه معناهاي بسته نيست بلكه پي بردن به آن معناي غايي متن است كه گستره تاويل هاي بي پايان را در خود نهفته دارد؛ يعني حس ناب متن. آنتوان برمن در نظريه گرايش هاي ريخت شكنانه خود با هدف برجسته ساختن اهميت ديگري و فرهنگ بيگانه در ترجمه و احترام به غرابت و بيگانگي متن اصلي، بر اين اعتقاد است كه مترجم بايد از جهت شكل و محتوا، مقيد به متن مبدا و وفادار به آن باشد. در اين جستار، ترجمه عربي عبدالعزيز بقوش از كتاب هفت پيكر بر اساس هفت مورد از مولفه هاي تحريف متن از ديدگاه برمن بررسي مي شود. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد علت اصلي انحراف ترجمه عربي هفت پيكر از متن اصلي، عدم آشنايي مترجم به زبان فارسي، تمايزات مربوط به ساختار دستوري و هم چنين عدم تطابق كامل دامنه اطلاق واژه ها در دو زبان عربي و فارسي است كه طبيعتاً ناشي از اختلاف فرهنگ، تمدن، عادات و رسوم دو قومي است كه به اين دو زبان سخن مي گويند.