نقش مناسبات شهر و روستا در توسعه گردشگري روستايي( مطالعه موردي: بخش گلبهار شهرستان چناران)

مناسبات شهر و روستا تاثيرات فراواني بر سكونتگاههاي روستايي دارد. شهرها مركز انباشت سرمايه و جريان هاي فضايي هستند. همچنين روستاها در مقابل به عنوان مراكز گردشگري براي ساكنان شهري به شمار مي روند. به صورتي كه گردشگري فرصتي براي بهره مندي از توانهاي محيطي روستايي است كه شكوفايي اقتصادي را نيز براي روستاها به همراه دارد. اين تحقيق با روش توصيفي تحليلي انجام شده است. در اين بررسي بر مبناي – روش كوكران 619 نمونه بررسي انتخاب شده است. تحليل روابط متغيرها و جهت شناسايي ابعاد اثرگذاري مناسبات شهر و روستا بر گردشگري روستايي از مدل ساختاري و تحليل مسير استفاده شده است. نتايج مدل تحليل مسير نشان مي دهد كه افزايش مناسبات شهر و روستا باعث گسترش خانه هاي دوم، ايجاد شغل و تحول اقتصادي در سكونتگاههاي روستايي شده و در افزايش رضايتمندي روستاييان نقش مؤثري دارد.