سياست‌هاي مالي و توزيع درآمد در ايران: رهيافت FAVAR

Fiscal Policies and Income Distribution in Iran: FAVAR Approach

هدف اين مقاله بررسي تاثير سياست­ هاي مالي دولت بر توزيع درآمد است. براي اين منظور از روش نوين خودرگرسيون برداري عامل ­افزوده (FAVAR) و داده ­هاي فصلي طي دوره 1393-1369 براي 99 متغير اقتصاد كلان استفاده شده است. توابع واكنش آني حاصل از برآورد مدل نشان مي ­دهد يك شوك مثبت به اندازه يك انحراف معيار در مخارج جاري دولت ضريب جيني را افزايش داده و موجب بدتر شدن توزيع درآمد مي ­شود؛ در حالي كه شوك مخارج عمراني دولت، شوك ماليات­ هاي مستقيم و شوك ماليات­ هاي غيرمستقيم با كاهش ضريب جيني باعث بهبود توزيع درآمد مي­­گردند. با توجه به نتايج، دولت مي­تواند با كاهش هزينه ­هاي جاري غيرمولد، افزايش هزينه ­هاي عمراني هدفمند و نيز تقويت سيستم مالياتي، الگوي توزيع درآمد جامعه را به سمت برابري بيشتر سوق دهد.

The aim of this paper is to examine the impact of government fiscal policies on income distribution. For this purpose FAVAR method and quarterly data for the time period of 1393:q4-1369:q1 for 99 macroeconomic variables have been used. Impulse response functions show that a positive shock as size one standard deviation in government current expenditure, increases Gini coefficient and as result worsens income distribution. While, government development expenditure as well as direct and indirect taxes shocks reduce Gini coefficient and improve income distribution. According to the Findings, the government can reduce income inequality by reducing unproductive costs, increasing targeted development spending and improving tax system.