نقش شهرداري ها در ارتقاي امنيت اجتماعي حاشيه شهرها

پديدة شهرنشيني بعد از انقلاب صنعتي رشدي چشمگير داشته است به گونه اي كه هم اكنون بيش از 50 درصد جمعيت جهان در شهرها زندگي مي كنند. از سويي تمركز امكانات در شهرها، به خصوص در شهرهاي جهان سوم، موجب تشديد مهاجرت از روستاها به شهرها و از شهرهاي كوچك به كلان شهرها شده است. مهاجرت بي رويه موجب شكل گيري محله هاي فقيرنشين در حاشيه شهرها شده است كه در اصطلاح به آن پديده حاشيه نشيني مي گويند. فقر، بيكاري و عوامل ديگر موجب روي آوري جمعيت مناطق حاشيه نشيني به بزه هاي گوناگون و تشديد بزهكاري و ايجاد ناامني اجتماعي شده است. نظر به اينكه شهرداري در پيشگيري از شكل گيري مناطق حاشيه اي نقش كليدي دارد، نگارندگان مقاله درصدد برآمدند تا نقش اين سازمان در ارتقاي امنيت اجتماعي حاشيه شهرها را از طريق اعمال قانون مورد مطالعه قرار دهند. روش تحقيق اكتشافي و توصيفي، گردآوري اطلاعات از طريق منابع كتابخانه اي و روش تجزيه و تحليل توصيفي تحليلي است. در نتيجه، نگارندگان مقاله بر همكاري و تعامل همة سازمان هاي خدمات رسان و پرهيز از جزيره اي عمل كردن تأكيد دارند. همچنين توصيه مي نمايند كه پليس به عنوان عامل پيشگيري از وقوع جرايم و پاسدار امنيت اجتماعي جامعه، در تصميم گيري هاي شهري مشاركت داده شود و ديدگاه تخصصي خود در مورد ساخت و سازهاي ايمن از نظر جرم شناسي را به دست اندركاران شهري اعلان نمايد.