ارتباط سبك زندگي اسلامي با عدم رضايت زناشويي در زو ج هايي كه از شبكه هاي مجازي استفاده مي كنند

هدف از پژوهش حاضر، بررسي ارتباط سبك زندگي اسلامي با عدم رضايت زناشويي در زوج هايي است كه از شبكه هاي مجازي استفاده مي كنند. طرح تحقيق از نوع توصيفي(غير آزمايشي) و روش تحقيق همبستگي است. جامعه آماري شامل زنان متأهل شهر تهران مي باشد. در اين تحقيق، نمونه شامل 250 نفر از زوج هاي شهر تهران مي باشد. روش نمونه گيري غير احتمالي در دسترس بود. براي توصيف متغيرها از شاخص هاي آماري توصيفي مانند فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار براي بررسي اينكه تمام خرده مقياس هاي پژوهش داراي توزيع عادي (نرمال) مي باشد، عادي بودن كشيدگي توزيع داده ها محاسبه شد، عامل (متغيير مستقل) ويژگي هاي شخصيتي بود. براي سنجش رضايت زناشويي از پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون، فورنير، دراكمن ۱۹۸۹) فرم كوتاه سليمانيان (۱۳۷۳) با ضريب اعتبار ۹۵ درصد استفاده شد. پرسشنامه سبك زندگي اسلامي (ILST) كه توسط كاوياني در سال ۱۳۸۸ ساخته شده است، داراي دو فرم ۱۳۵ و 76 سؤالي مي باشد كه در اين پژوهش از فرم كوتاه آن با پايايي (آلفاي كرونباخ) ۰/۷۸۶ استفاده شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دادند كساني كه از اين شبكه ها استفاده مي كنند اگر در سبك زندگي اسلامي باشند، د، از ميزان رضايتنمدي كمتري نسبت به افرادي كه از اين شبكه ها استفاده نمي كنند، برخوردارند.