معرفي منظومة «يوسف و زليخا»ي آذر بيگدلي(متوفي قرن دوازدهم هجري) و بررسي ويژگيهاي سبك شناسي آن

يوسف و زليخاي آذر بيگدلي مثنويي عاشقانه برگرفته از قرآن كريم است كه به پيروي از يوسف و زليخاهاي پيشين، خصوصاً يوسف و زليخاي جامي و با توجه ويژه به خسرو و شيرين نظامي در عصر زنديه سروده شده است. اگرچه اين داستان در ابتدا با سوز و گدازي پر شور، ناشي از عشق زميني و يك طرفة زليخا به يوسف آغاز مي شود؛ امّا در نهايت اين عشق مجازي تحول يافته و به عشقي فرازميني و ماورايي ختم ميشود. در اين مقاله ضمن بيان مختصر مضامين و نكات برجستة يوسف و زليخاي آذر بيگدلي بر اساس شش نسخة خطي بدست آمده از اين منظومه، به معرفي مهمترين ويژگيهاي سبك شناسي آن در سه سطح فكري، زباني و ادبي خواهيم پرداخت.