لزوم مراقبت هاي خانواده محور از كودك بزه ديده و استثنائات وارده به آن؛ تأملي بر نظام حقوقي ايران و نظام حقوق بشر

The Necessity of Family-Centered Cares for Child Victim and Its Exceptions ) (With Emphasis on Iranian legal System)

خانواده، نقش مهمي در سلامت جامعه دارد و كودكان براي پيشبرد كامل شخصيت خود بايد تحت مراقبت والدين بزرگ شوند. از اين مهم اصل حفظ ارتباط و تماس كودك با خانواده استنباط مي‌شود، اما عمل به اين اصل همواره مفيد نبوده و در كودك‌آزاري درون خانوادگي، مصلحت ايجاب مي‌نمايد كه استثنائاتي اعمال شود كه نتيجه آن با لحاظ منافع عاليه، حسب مورد جداسازي موقت و در موارد حاد، سلب حق نگهداري از والدين است. پژوهش حاضر با تفحص در اسناد بين‌المللي به‌ضرورت حفظ كودك در خانواده پس از تحمل بزه توسط اعضاي خانواده مي‌پردازد كه در اين راستا، اهميت مراقبت‌هاي خانواده محور با بسط مراقبت‌هاي خانواده جايگزين و نهايتاً، اسكان در مؤسسات با اميد بازگشت كودك به خانواده در پرتو اصل پيوستگي در دستور كار قرار مي‌گيرد و در شرايط بحرانيِ عدم ارضاء نيازهاي كودك توسط خانواده جايگزين و عدم اميد به بازگشت به خانواده اصلي، به جداسازي كامل كودك از خانواده از طريق سلب حضانت يا سلب حق نگهداري به‌عنوان آخرين راه چاره بپردازد. بررسي اسناد بين‌المللي حاكي از خلأهاي فراواني در قوانين ايران مي‌باشد. با قوانين كنوني نمي‌توان، اصل عدم جداسازي كودك از خانواده را تضمين نمود. در اين راستا، بايد به موازات راهبردهاي جهاني، سنگ بناي يك سياست جنايي تقنيني را تشكيل داد.

The family has a significant role in public health and children should grow under parental responsibility for the full advance of their personality. Hence, it is concluded that the principle of maintaining contact with children shall be followed; however, this principle is not always beneficial and for the case of child abuse within the family, the best interests require some exceptions; i.e. children temporary separation and foreclosure maintenance of parents in severe cases with emphasis on the best interests of the child. This article, through international documents, tends to peruse the need to protect children in their family after victimization by family members. In this line, the importance of family-centered cares with expanding the alternative family and finally, suitable accommodations in institutions are taken into account in the hope of the return of children to the family. Moreover, continuity and in critical conditions of failure to satisfy child’s needs by alternative family and in the lack of hope to return to the family, full separation is the last resort. A comparative study between international documents indicates many legal vacuums in Iranian laws. Present Laws fail to guarantee the principle of non-separation of the child from family suitably. In this situation, the legislative criminal policy must be established in order to protect children against the victimization.