مدل ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران

A MODEL FOR CULTURAL DIPLOMACY OF I.R.IRAN

در اين مقاله، به مفهوم و عملكرد ديپلماسي فرهنگي به‌ منظور ارائه مدل ديپلماسي فرهنگي جمهوري اسلامي ايران پرداخته شده است. ديپلماسي فرهنگي كه توسط دولت‌ها هدايت مي‌شود، با استفاده از ابزار و ظرفيت‌هاي فرهنگي، به‌عنوان پشتيبان اهداف سياست خارجي و اهداف ديپلماسي محسوب مي‌شود. روش تحقيق، روش تركيبي است و از ابزار مختلف همچون منابع مكتوب، سايت‌هاي رسمي و معتبر، مصاحبه‌هاي عمقي و پرسشنامه استفاده شده است. داده‌هاي كمي پژوهش با استفاده از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم‌افزارPSS20 و ليزرل ۸/۵ مورد تحليل قرار گرفته است. اطلاعات منتج از بررسي پرسشنامه‌ها پس از انجام تحليل‌هاي آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از روش تحليل عاملي تأييدي، پالايش و دسته‌بندي و وزن‌دهي شده و در نتيجه مدل نهايي ديپلماسي فرهنگي ايران طراحي گرديد. نتايج بررسي‌ها نشان مي‌دهد كه ديپلماسي فرهنگي در سه بعد زمينه‌اي، قانوني و اجرايي قابل تفكيك است. مدل طراحي شده بر اهميت ابعاد سه‌گانه ديپلماسي فرهنگي و بر اقدامات بهبود شاخص‌هاي آموزش، فرهنگ، ارتباطات، سياست عمومي دولت، حكمراني خوب و حقوق فرهنگي تأكيد دارد.در بعد اجرايي توجه به ارتقاي شاخص‌هاي تجارت و سرمايه‌گذاري فرهنگي و نيز ارتقاي سطح مشاركت و همكاري‌هاي بين‌المللي و استفاده از فناوري‌هاي نوين ارتباطات و اطلاعات به‌خصوص افزايش حضور فرهنگي در شبكه‌هاي اجتماعي به‌عنوان ابزاري كارآمد و مؤثر در بهبود تصوير كشور در جامعه بين‌الملل و افزايش ضريب نفوذ فرهنگي و ارتقاي قدرت نرم ج. ا. ايران در جهان خواهد بود.

This article examines the concept of cultural diplomacy in I.R.Iran to propose a strategic model. Cultural diplomacy is carried out by a government to support its foreign policy goals or diplomacy (or both) by using a wide range of cultural manifestations for a variety of purposes. The methodology employed in this thesis is a mixed method research. The article examines cultural diplomacy as a set of depended variables on the basis of UNESCO international-cultural relations indices & also The Portland Soft Power indices. Scholars have asked questions about what factors affect cultural diplomacy. This study found that, the aspects of culture such as cultural rights, freedom of expression & information, women’s rights, treatment of minorities, sexual orientation & gender identity, cultural products , enterprise ,government, education, engagement & digital are the most important variables of cultural diplomacy. The findings showed that Iran to upgrade the inter-regional relations on the basis of cultural, historical & religious similarities, to expand the bilateral cooperation in the field of culture ,science & technology ,to revise the current national rules & regulations affecting on cultural diplomacy ,to upgrade the cooperation among the different organizations that are responsible for cultural diplomacy & also to support & promote the Persian language teaching institutes & Iranian studies departments abroad. The article concludes that cultural diplomacy remains a valuable tool of diplomacy and is likely to become more important to the government ,particularly to its public diplomacy & as a contributor to soft power.