بررسي انديشه هاي جهاني ابوالحسن خرقاني: براي خلق بمردمي كاشكي

انسان هاي بزرگ را نمي توان در هيچ قالب و مرزي محدود كرد. آنان مانند آفتاب اند كه شعاع تابش و نورافشاني شان همه جا را فرا مي گيرد. آيا كسي مي تواند ادعا كند آفتاب از آن اوست و از آن ديگر مردمان نيست؟ نزد آن ها اختلاف در رنگ و نژاد و مذهب و «نقش نگارين»، همه حاصل «يك فروغ رخي ساقي است كه در جام افتاد» [حافظ 150:1381] ابوالحسن خرقاني يكي از آن دسته بزرگاني است كه نگاه او، نگاهي جهاني است. همه جهانيان براي او ارزشمندند و او غم خوار همه است. «و گفت: اگر از تركستان تا در شام كسي را قدمي در سنگ آيد، زبان آن مراست. از آن من است، تا در شام اندوهي در دلي است، آن دل از آن من است.» اختلاف در مذاهب او را مانند ديگران به سمت تعصب سوق نداده است. از نگاه او، به هر جانب كه بنگري خدا حضور دارد و از راه خدا به يك مذهب و چند مذهب محدود نمي شود: «راه خداي تعالي را عدد نتوان گفت. چندان كه بنده است، به خداي تعالي راه است. به هر راهي كه رفتم قومي ديدم...» شايسته است افكار و انديشه هاي او به همه زبان ها ترجمه شود تا بهره ها گيرند. نگارنده در اين مقاله سعي داشته است به بررسي انديشه هاي جهاني ابوالحسن خرقاني بپردازد. اميد است الطاف رباني و كرامات خرقاني دستگيري كند تا توفيق رفيق راه شود.