فداء در الهيات پولسي: نقد مفسران و عالمان ديني بر آن

Atonement in Paul’s Theology: Criticism of the Religious Scholars

فداء را يكي از تعاليم اساسي پولس مي دانند كه بيشتر در رساله هاي غلاطيان و روميان به طور گسترده اي طرح و بسط يافته است. اين تعليم بنيادين به مرور زمان در انديشه هاي آنسلم و آكويناس به شكل آموزه اي منسجم در كنار ديگر آموزه هاي اصلي قرار گرفت. در دورة حاضر و با توجه به چرخش هاي الهياتي، و اين كه سخن از الهيات پولسي در مقام مفسر و بنيانگذار دوم مسيحيت مطرح شده است، متفكران معاصر به تبيين اين آموزه پرداخته اند. در واقع پس از شكل گيري روش نقد تاريخي و اسطوره زدايي، فداء به مثابة يكي از اساسي ترين آموزه ها نزد متفكران مسيحي مورد بازخواني قرار گرفت. اين نوشتار مي كوشد به شرح آراي آن دسته متألهاني بپردازد كه در زمان معاصر با روش نقد تاريخي آراي خود را شرح داده اند. افزون بر متفكران مسيحي، متفكران مسلمان نيز در شرح و نقد اين آموزه كوشيده اند. در اين پژوهش بررسي فداء در الهيات پولسي، و نيز آراي توماس ميشل، فيليپ كويين و مايكل گولدر در جهان مسيحي به دليل كاربرد روش نقد تاريخي، و علامه طباطبايي و رشيد رضا دو متفكر معاصر مسلمان به سبب رجوع مستقيم به متون مسيحي، از موضوعات اساسي است.

Atonement has been considered as one of the basic teachings of Paul, which is elaborated mostly in Galatians and Romans. This fundamental teaching gradually took an integrated shape and became an essential part of Anselm and Aquina’s thoughts. In the modern period, changes in theological views and considering Paul as the interpreter and second founder of Christianity has made the contemporary thinkers to reconsider the issue. In fact, after the formation of historical criticism and demythologizing, atonement as a fundamental teaching was reconsidered by Christian thinkers. The present study tries to deal with the views of contemporary theologians with historical critical approach, such as Thomas Micheal, Philip Queen and Micheal Golder. Beside these theologians, the views of some contemporary Muslim thinkers such as cAllāmeh Tabātabā’i and Rashid Reza, who have direct reference to Christian texts, is also considered.