تاثير مقادير و منابع گوگرد بر رشد و برخي خواص كيفي ميوه سيب رقم زرد

سابقه و هدف: گوگرد، عنصري پرمصرف و ضروري بوده كه بر رشد گياه، كيفيت و سلامت محصولات كشاورزي موثر است. مصرف گوگرد به‌طور فزاينده اي در كشاورزي ايران اهميت مي‌يابد. از سال 1372 تاكنون، كود به‌ويژه در ارتباط با پنج عنصر نيتروژن، فسفر، پتاسيم، روي و گوگرد به‌صورت متعادلي به مصرف مي‌رسد. در برنامه تغذيه بهينه سيب، همراه با عناصر نيتروژن، فسفر، پتاسيم و روي، گوگرد نيز در مقادير 500-250 كيلوگرم در هكتار مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اطلاعات مدون محدودي در رابطه با چگونگي اثربخشي گوگرد در باغ‌هاي سيب كشور وجود دارد. بنابراين، اين پژوهش با هدف بررسي تاثير مقادير و منابع گوگرد بر رشد و كيفيت ميوه سيب رقم زرد در استان آذربايجان‌غربي به اجرا گذاشته شد. مواد و روش‌ها: آزمايش به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار به‌مدت چهار سال زراعي (86-1382) انجام گرفت. هر درخت با دو منبع گوگرد (آلي و معدني) در سه سطح صفر، دو و چهار كيلوگرم مورد تغذيه قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تاثير سطوح گوگرد بر pH خاك و قابليت استفاده عناصر فسفر، آهن و روي در خاك معني‌دار بود. كم‌ترين pH و بيش‌ترين قابليت استفاده فسفر، روي و آهن با مصرف چهار كيلوگرم گوگرد به‌دست آمد. نتايج تجزيه برگ مشخص كرد كه رابطه بين سطوح گوگرد و غلظت عناصر غذايي به‌جز كلسيم و منيزيم، معني‏دار بود. تغذيه با گوگرد، غلظت عناصر نيتروژن، فسفر، پتاسيم، آهن، منگنز، روي و مس را در برگ نسبت به شاهد افزايش داد. گوگرد مصرفي تاثيري بر سفتي بافت ميوه نداشت. با اين وجود، بالاترين وزن، درصد مواد جامد محلول و اسيديته كل ميوه در تيمار مصرف چهار كيلوگرم گوگرد از منبع آلي حاصل شد. مقدار كلروفيل به‌طور معني‌داري با سطوح گوگرد افزايش يافت. بيش‌ترين مقدار كلروفيل در تيمار دو كيلوگرم گوگرد از منبع آلي به‌دست آمد. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي‏كند كه گوگرد به‌عنوان يك عنصر غذايي كليدي، مي‌تواند نقش مهمي در تعادل تغذيه‌اي، بهبود كميت و كيفيت محصول سيب در خاك‌هاي آهكي ايران داشته باشد.

Background and Objectives: Sulfur (S) is an essential macronutrient influencing plant growth, nutrient efficiency, quality and health of agricultural crops. Sulfur is becoming more and more important in Iranian agriculture. Since 1992, Iran introduced balance fertilizer application, particularly relating five nutrients, namely nitrogen, phosphorus, potassium, sulfur and zinc. In the apple optimum fertilization program, beside nitrogen, phosphorus potassium and zinc, sulfur is also applied at a rate of 250-500 kg.ha-1. There is limited information available that apple orchards are responsive to sulfur application. Therefore, the purpose of this research was to study the effects of S rates and sources on growth and fruit quality of apple (Malus domestica L.) trees of ‘Golden Delicious’ at West Azerbaijan, Iran. Materials and Methods: Experiment was conducted during four seasons (2003-2007), using a factorial randomized complete block design (RCBD) with three replications. The treatments included two sources of S (organic and inorganic S with Thiobacillus inoculums), each applied at three different rates (0, 2 and 4 Kg S/tree). Results: The results showed soil pH and availability of P, Fe and Zn were significantly influenced by S application rates. The lowest pH and the highest values of P, Zn and Fe availability in soil were achieved with 4 kg S/tree. Leaf chemical analysis revealed significant relationship between S rates and leaf nutrient contents except of Ca and Mg. Leaf N, P, K, Fe, Mn, Zn and Cu contents increased with S application as compared with the control. The added S had no effect on fruit firmness but, the highest weight, total soluble solid and total acidity of fruit was recorded in 4 kg S/tree from organic source. Chlorophyll content significantly increased with S application rates. The highest chlorophyll content was obtained in 2 kg S/tree treatment from organic source. Conclusion: The results suggested that, S is a key nutrient which has important role in balance nutrition, fruit quality and quantity enhancement of apple orchards in calcareous soils of Iran.