تاثير آموزش مهارت‌هاي تاب‌آوري بر رضايت شغلي پرستاران‌

مقدمه: كاركنان بخش سلامت در مواجهه با عوامل تنش‌زاي شغلي زيادي هستند. ميزان اين تنش در حرفه‌ي پرستاري بيش از ديگر مشاغل بخش سلامت است. پرستاري به دليل درخواست‌هاي عاطفي ناشي از درگير شدن احساس در كنار كار و همچنين شرايط سخت شغلي مانند كار بيش از اندازه توان، تعارض فردي، نبودن پشتيباني رواني و همچنين سختي عوامل فيزيكي، سازماني و رواني_اجتماعي محيط كار، حرفه‌اي پرچالش است. يكي از مهم‌ترين توانايي‌هاي انسان كه سبب سازگاري موثر با عوامل خطر مانند عوامل استرس‌زاي رواني_اجتماعي محيط كار مي‌شود، تاب‌آوري است. هدف: تعيين تاثير آموزش مهارت‌هاي تاب‌آوري بر مولفه‌هاي رضايت شغلي شرايط رواني_اجتماعي شغلي كارشناسان پرستاري بيمارستان روانپزشكي شفا رشت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع ‌تجربي با دو طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و يك گروه شاهد بود. با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي، نمونه‌اي با حجم 80 نفر از كارشناسان پرستاري شاغل در بيمارستان شفا دانشگاه علوم پزشكي گيلان (رشت)، انتخاب شدند كه در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. براي گروه آزمون دوره آموزش مهارت‌هاي تاب‌آوري طي 10 نشست 45 دقيقه‌اي، اجرا شد ولي گروه شاهد برنامه روتين خود را سپري كرد. ابزار گرد‌آوري داده‌ها در اين مطالعه پرسشنامه عوامل رواني_اجتماعي شغلي Copenhagen Psychosocial Questionnaire(COPSOQ) بود. براي واكاوي داده‌ها از آزمون آماري ويلكوكسون به‌كمك نرم‌افزار SPSS v.22 استفاده شد. نتايج: متغيرهاي دموگرافي (جمعيت شناختي) در دو گروه آزمون و شاهد همسان بودند و اختلاف معني‌داري بين دو گروه وجود نداشته. تحليل داده‌ها نشان داد كه ميزان تغييرپذيري مولفه‌هاي رضايت از نوع شغل و رضايت از آينده شغلي عوامل رواني_اجتماعي شغلي كارشناسان پرستاري گروه آزمون كه زير آموزش تاب‌آوري قرار رفتند از كارشناسان پرستاري گروه شاهد بدون آموزش‌، به‌طور معني‌دار بيشتر بود(05/0p?).‌ نتيجه‌گيري: آموزش تاب‌آوري بر مولفه‌هاي رضايت شغلي عوامل رواني_اجتماعي محيط كار، اثرگذار و سبب ارتقاي رضايت شغلي پرستاران مي‌شود. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود آموزش تاب‌آوري در برنامه آموزش ضمن خدمت پرستاران گنجانده شود.

Introduction: Health workers are under the influence of many stressful occupational factors. This tension in the nursing profession is more than other health care occupations. Nursing is a challenging profession due to emotional demands due to the involvement of work-related emotions and the hard working conditions, including overload work, personal conflicts, lack of spiritual support, and the physical, organizational, and psychosocial working conditions associated hardships. One of the most important human abilities that helps effective adaptation to risk factors, including psychosocial stressors, is the resiliency. Objective: Determining the effect of resiliency skills education on job satisfaction components of psychosocial working conditions in nursing personnel of Shafa hospital in Rasht. Materials and Methods: This study was experimental with a pre-test, a post-test and one control group. Eighty nursing personnel from Shafa Hospital in Rash were recruited and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received a “resiliency skills training course” in 10 sessions of 45 minutes each, but the control group went through its routine program. Data were collected using Demographic information and Copenhagen Psychosocial Questionnaire (COPSOQ). The data were analyzed using Wilcoxon test in SPSS v.22. Results: Results showed no difference between the two group of intervention and control in terms of demographic characteristics. Results revealed that the resiliency skills training could change job satisfaction components of psychosocial working conditions. While the rate of variability job satisfaction components of psychosocial working conditions (job type and the future of the job) in nursing personnel improved significantly in experimental group than that in control group (p?0/05). Conclusion: Accordingly, we can conclude that the resiliency skills training could promote job satisfaction components of psychosocial working conditions in nursing personnel. Therefore, it is recommended that training be included in the nurseʹs in-service training program. Conflict of interest: non declared