طراحي مدل شركت هاي زايشي پژوهشي با هدف توسعه سرمايه اجتماعي در دانشگاه ها

يكي از مولفه هايي كه در تحقيقات دانشگاه ها به آن توجه زيادي نشده است، توسعه سرمايه اجتماعي در مراكز تحقيقاتي (مراكز رشد و شركت¬هاي زايشي پژوهشي) است كه باعث مشاركت در دانش و خلق دانش جديد مي شود. محقق در اين پژوهش با هدف توسعه سرمايه اجتماعي در دانشگاه ها و شركت هاي زايشي پژوهشي، مدلي طراحي كرده است. محدوده اجرايي اين پژوهش اعضاي هيئت علمي دانشگاه ها و مراكز رشد و پارك علم و فناوري استان مازندران است. در اين مقاله سعي شده است شاخص هاي اصلي توسعه سرمايه اجتماعي در شركت هاي زايشي پژوهشي بررسي شود. براي نيل به اين منظور، با به كارگيري نظرهاي كارشناسان، صاحب نظران، و متخصصان سازمان هاي آموزشي، اين شاخص¬ها شناسايي شد و با فن تاپسيس در محيط فازي، اين شاخص ها رتبه بندي شده، تا مهم ترين عوامل و شاخص هاي موثر در توسعه سرمايه اجتماعي به ترتيب اولويت مشخص شوند. اولويت اول، تيم هاي كاري دانشگاهي با هدف مشاركت اجتماعي؛ اولويت دوم، تحقيق و توسعه با هدف تعالي دانشگاه؛ اولويت سوم، نهادهاي حمايتي براي توسعه تكثر فرهنگي در دانشگاه بود. پس از آن، با به كارگيري روش تحقيق كيفي از طريق مصاحبه هاي نيمه ساختاريافته عميق با پانزده نفر از پژوهشگران دانشگاهي، الگوي نهايي از طريق تحليل محتواي مصاحبه ها طراحي شد.