تاثير سرمايه اجتماعي بر كارآفريني سازماني با ميانجي گري انگيزش شغلي

شناخت عوامل موثر بر كارآفريني سازماني همواره يكي از دغدغه هاي انديشمندان بوده است. اين تاكيد از عوامل بيروني و سخت به سوي محرك هاي دروني و نرم تغيير يافته است. بر اين اساس، اين تحقيق به بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر كارآفريني سازماني با نقش ميانجي انگيزش شغلي مي پردازد. تحقيق حاضر از نظر هدف، كاربردي و از نظر نحوه اجرا، توصيفي- همبستگي است كه در آن ابزار پرسشنامه براي جمع آوري داده ها به كار گرفته شد. جامعه آماري تحقيق شامل 460 نفر از كاركنان شعب بانك پارسيان منطقه ١٣ شهر تهران است كه بر اساس جدول مورگان و روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي، 210 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روايي محتوايي پرسشنامه ها بر اساس نظر خبرگان، و پايايي آن ها نيز با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ تاييد شد. نتايج تحليل داده ها با روش مدل سازي معادلات ساختاري نشان داد سرمايه اجتماعي بر انگيزش شغلي و كارآفريني سازماني و انگيزش شغلي بر كارآفريني سازماني تاثير دارد. همچنين نتايج نشان داد تاثير مستقيم سرمايه اجتماعي بر كارآفريني سازماني برابر با 56/0 و تاثير غيرمستقيم آن به واسطه متغير ميانجي انگيزش برابر با 28/0 است. با توجه به اين نتايج، مديران جامعه آماري مي توانند با تقويت روابط مبتني بر اعتماد و انگيزش كاركنان كارآفريني سازماني را ارتقا دهند.