ارائه الگوي تركيبي زيست پذيري كلانشهر تهران بر اساس شاخص هاي زيرساختي

Combination model of Tehran metropolis based on infrastructure indicators

رشد شهرنشيني و تمايل جمعيت هاي انساني به محيط هاي شهري، بستر با اهميت شدن مفهوم زيست پذيري شهري را بيش از پيش فراهم ساخته است. زيست پذيري شهري يكي از مباني اساسي توسعه پايدار شهري و همچون سكه دو رو دارد كه يك روي آن معيشت است و روي دومش پايداري بوم شناختي است. پژوهش حاضر، با هدف ارائه الگوي تركيبي زيست پذيري كلانشهر تهران براساس شاخص هاي زيرساختي تدوين شده است. روش پژوهش، توصيفي ـ تحليلي و از نوع پيمايشي و از لحاظ هدف، كاربردي است. ابزار گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه اي ـ پيمايشي و پرسشنامه محقق ساخته؛ 485 نفر از شهروندان ساكن كلان شهر تهران به روش نمونه گيري احتمالي و اطلاعات گردآوري شده با استفاده از معادلات ساختاري و آزمون هاي آماري در نرم افزارهاي Smart PLS، Spss تجزيه و تحليل شدند. نتايج اين پژوهش، در بين 13 شاخص زيست پذيري مورد سنجش در مناطق 22 گانه كلانشهر تهران، حاكي از آن است كه شاخص امكانات و خدمات زيرساختي بالاترين امتياز و شاخص پيوستگي و تعلق مكاني پائين ترين امتيار را دارند. در بين ابعاد سه گانه زيست پذيري، بالاترين نمره متعلق به بُعد اقتصادي است. يافته هاي ديگر پژوهش نشان داد در بين مناطق 22 گانه شهر تهران، منطقه 1، 3 و 2 حائز بالاترين نمره و در مقابل منطقه 20، در پائين ترين رتبه از نظر شاخص هاي زيست پذيري قرار دارد. بررسي آمار توصيفي مربوط به نمره نهايي و نيز ابعاد زيست پذيري در مناطق 22گانه نشانگر اين بود كه نمره ميانگين زيست پذيري كلانشهر تهران، برابر با 041/3 شده است، كه در سطح پايين قرار دارد.

The growth of urbanization and the tendency of human populations to urban environments have made the context more meaningful for the concept of urban livability. Urban livability is one of the basic foundations of sustainable urban development, and as a dual-use coin, one of which is livelihoods, and on the other, it is ecological sustainability. The purpose of this study is to provide a combination model of Tehran metropolis based on infrastructure indicators. The research method is descriptive -analytical and of survey type and in terms of its purpose. Data were collected through a library-based survey and a researcher-made questionnaire. 485 residents of Tehran's metropolitan area were sampled using probability sampling and data were collected using structural equations and statistical tests in Smart PLS, Spss software were analyzed. The results of this study indicate that among the 13 biodegradability indicators measured in the 22 metropolitan areas of Tehran metropolitan area, the index of infrastructure facilities and services has the highest score and the index of continuity and location belonging to the lowest scores. And among the three dimensions of bioavailability, the highest score belongs to the economic dimension. Other findings of the study showed that in the 22 areas of Tehran, the 1, 3, and 2 ranges have the highest score and opposite to the 20th zone in the lowest rank in terms of biomass indicators. The descriptive statistics regarding the final score and the livability dimensions in the 22 areas showed that the average life expectancy score of the metropolis of Tehran was 3.041, which is at a low level.