ميزان عدم پيگيري درمان در درمانگاه سرپايي بيمارستان روزبه: پيگيري يكساله

Dropout in Outpatient Psychiatric Clinic, Roozbeh Hospital: One Year Follow-Up

هدف: اختلالات روان‌پزشكی در میان جمعیت عمومی و مراجعان درمانگاه‌های سرپایی شایع هستند، ولی فقط بخشی از افرادی كه نیازمند درمان‌های روان‌پزشكی هستند، برای بررسی تشخیصی و درمان به روان‌پزشك مراجعه می‌كنند. از بین این مراجعه‌كنندگان نیز تعداد اندكی درمان را پیگیری می‌كنند و بقیه افراد درمان را ادامه نمی‌دهند. این پژوهش با هدف تعیین میزان ریزش  (عدم مراجعه) بیماران به درمانگاه سرپایی بیمارستان روزبه و تعیین عوامل مرتبط با آن انجام شده است. روش:  پرونده 400 بیمار مراجعه‌كننده به درمانگاه سرپایی بیمارستان روزبه در سال 1392 بررسی شد و اطلاعات لازم در چك‌لیستی كه جمعی از متخصصان طراحی كرده بودند، یادداشت شد. داده‌ها به روش آزمون خی دو و رگرسیون لجستیك و با استفاده از نسخه 16 نرم‌افزار spss تحلیل شده است. یافته ها: میزان ریزش در درمانگاه سرپایی 8/57 درصد بود. این میزان در درمانگاه افراد بزرگ‌سال 58درصد و در درمانگاه كودك‌ونوجوان 8/43درصد به‌دست آمده است. بیماران با سن كمتر از 18 سال 11درصد از ریزش و بیماران 18 تا 65 سال 8/41درصد از ریزش و بیماران بیشتر از 65 سال 5درصد از ریزش را تشكیل می‌دادند. بیماران مرد 5/33درصد از ریزش و بیماران زن 3/24درصد از ریزش را به خود اختصاص می‌دادند. بین سن، سطح تحصیلات، وضعیت شغلی بیماران، منبع ارجاع و نوع تشخیص با میزان ریزش رابطه معنادار وجود داشت، اما رابطه بین جنسیت و وضعیت تأهل بیماران با میزان ریزش معنادار نبود. نتیجه گیری:ریزش و عدم پیگیری درمان مشكلی شایع در روند درمان سرپایی بیماران مراجعه‌كننده به روان‌پزشك است كه در بیماران بزرگ‌سال میزان آن بیشتر است. به همین دلیل برنامه‌ریزی برای انجام مداخلات لازم برای كاهش میزان ریزش بیماران ضروری به نظر می‌رسد.

Objectives: Mental illnesses are common among outpatient clinics, but only some of these patients receive adequate treatments and attend. The purpose of this study is to evaluate the dropout rate and identify the predictors of dropouts in outpatient clinics in Roozbeh Psychiatric Hospital. Methods: A questionnaire designed by expert psychiatrists was filled. The questionnaire consists of information collected from medical records of 400 patients who consulted outpatient clinics of Roozbeh Psychiatric Hospital. The data were analyzed using SPSS16. Results: The total dropout rate was 57.8% (males: 33.5% and females: 24.3%). The dropout rates in adult and child and adolescent clinics were 58% and 43.8%, respectively. A total of 11% of total dropout rate was in patients under 18 years, 41.8% was in patients aged 18 to 65 years, and 5% was in patients aged 65 years and over. There were  significant relationships between drop out rate and variables of patientsʹ age, educational degrees, occupation, referral point, and type of diagnosis. However, no significant relationships were found between drop out rate and gender or marital status of the patients. Conclusions: Dropout is a common barrier in delivering outpatient psychiatric treatments. There need to be proper interventions to reduce such dropouts.