پيش بيني اهمال كاري كاركنان فرماندهي انتظامي شرق تهران بر مبناي سرمايه اجتماعي با نقش واسطه اي فرسودگي شغلي

Predicting personnel procrastination at east Tehran police command based on social capital and mediating role of occupational burnout

هدف از اين پژوهش شناسايي روابط بين سرمايه اجتماعي با فرسودگي شغلي و اهمال كاري نيروي پليس در كلانتري هاي شرق استان تهران است. روش تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش همه كاركنان شاغل فرماندهي انتظامي ويژه شرق تهران در سال 1393 به تعداد 1980 نفر است. روش نمونه گيري خوشه اي است و بر اساس جدول مورگان 319 نفر حجم نهايي نمونه را تشكيل داده است. 320 پرسش نامه بين كاركنان توزيع گرديد؛ پس از جمع آوري پرسش نامه ها 287 پرسش نامه عودت داده شد و نهايتاً تعداد نمونه به 276 نفر تقليل يافت. براي تحليل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 21 و نرم افزار روابط خطي ساختاري (LISREL) نسخه 8/54 استفاده شد. شاخص هاي توصيفي شامل ميانگين، انحراف استاندارد و ضرايب همبستگي محاسبه شد. روابط فرضي ساختاري با الگوي معادلات ساختاري آزموده شد. يافته ها نشان مي دهد سرمايه اجتماعي بر فرسودگي شغلي اثر ساختاري منفي دارد. همچنين رابطه اي معنادار در سطح خطاي 0/50 بين دو متغير سرمايه اجتماعي و اهمال كاري كاركنان وجود دارد. رابطه سرمايه اجتماعي با اهمال كاري كاركنان از طريق متغير واسطه اي فرسودگي شغلي بررسي شد كه آماره تي آن برابر 2/809- و همچنين ضريب استاندارد آن برابر 0/065- به دست آمد و وجود رابطه منفي و معنادار تاييد مي شود. رابطه فرسودگي شغلي با اهمال كاري كاركنان بررسي شد كه آماره تي برابر 5/07 و ضريب استاندارد 0/23 نشان داد كه بين آن ها رابطه اي مثبت و معنادار وجود دارد. هر اندازه كه سرمايه اجتماعي كاركنان سازمان انتظامي بيشتر باشد، ميزان اهمال كاري و فرسودگي شغلي كاركنان سازمان كمتر مي شود و هر چه اندازه فرسودگي شغلي در سازمان نيروي انتظامي افزايش پيدا كند ميزان اهمال كاري كاركنان نيز افزايش پيدا خواهد كرد.

The purpose of this research is to examine the relationship social capital and occupational burnout and personnel procrastination at east Tehran police stations. The research method is descriptive correlational. The statistical population is all employees of the east Tehran police command in the year 1393, consisting of 1980 full time employees. The sampling method is cluster sampling and 319 individual was selected as the final sample using Morgan table. 320 questionnaires were distributed among the employees; after collecting the questionnaires, 287 questionnaires were returned and, finally, the sample size was decreased to 276 individual. Statistical package was used to analyze the data and the version number 21 and the linear structural relations version 8/54 was used to analyze the social science data. The descriptive indices include mean, standard deviation and correlation coefficient. The hypothesized relations were tested by structural equation. The findings show that social capital has negative structural effect on personnel procrastination. Moreover, there is a meaningful relationship between the variables of social capital and personnel procrastination with standard error of measurement of 05. The relationship between social capital and personnel procrastination of employee was examined through the mediating variable of occupational burnout and the calculated T-value was -2.809, as well as, the standard coefficient was estimated as -0.065 which confirms the existence of a negative relationship. The relationship between occupational burnout and personnel procrastination was investigated according which the T-value was calculated as 5.07 and standard coefficient was estimated as .23 showing that there is a meaningful and positive relationship between these variables. Accordingly, the more is the social capital among the employees of Iran’s police, the less will be the their procrastination and occupational burnout; and to the extent that occupational burnout increases in Iran’s police organization, the personnel procrastination also increases.