بررسي مقايسه اي عناصر بومي و اقليمي در آثار هوشنگ مرادي كرماني و محمد بهمن بيگي

Comparative Study of native and local elements in Houshang Moradi Kermani and Mohammad Bahman Beygi´s works

متون ادبي از ديرباز مهم ترين جلوه گاه لغات و اصطلاحات محلي و ضرب المثل ها، آداب و رسوم، باورها و عقايد منطقه اي بوده اند؛ از اين رو نقد و بررسي عناصر بومي و اقليمي در آثار ادبي، نقش بسزايي در جهت ماندگاري و انتقال اين مفاهيم به آيندگان دارد. اگرچه كاربرد عناصر بومي در متون ادبي ايران، قدمتي ديرينه دارد اما اصطلاح «ادبيات بومي و اقليمي» از اواخر قرن نوزدهم وارد ادبيات شده و از نظر مردم شناسي مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين مقاله بررسي مقايسه اي عناصر بومي و اقليمي در آثار هوشنگ مرادي كرماني و محمد بهمن بيگي است كه هر دوي آن ها به معرفي و انتقال ميراث فرهنگي اقليم خود همت گماشته اند. آداب و رسوم، باورها و عقايد و دانش بومي در آثار اين دو نويسنده به روش توصيفي نقد و بررسي شده است. علاوه بر تفاوت هاي كمي، در آثار بهمن بيگي به شيوه واقعه نگاري، آگاهانه اين قبيل مباحث با ذكر جزييات تشريح مي شوند اما هوشنگ مرادي كرماني، ذهن و زبان سنت گراي خود را در قالب داستان به كار مي گيرد تا اصالت بومي و اقليمي را به تصوير بكشد. ضرورت و رسالت چنين پژوهش هايي، شناسايي، توجه و معرفي فرهنگ عامه مناطقي است كه كمتر به آن ها پرداخته شده يا كمتر مورد توجه قرار گرفته اند.

Literary texts have long been the most important features of local vocabularies، proverbs، customs، and beliefs. Thus، the criticizing native and local elements in literary works has a significant role in survival of these concepts and transferring them to future generations. Although the use of local elements in literary texts of Iran has a long history، the term “native and local literature" has entered the literature since the late of the nineteenth century، and it has drawn the attentions to anthropology. The purpose of this article is to study comparatively the native and local elements in the works of Houshang Moradi Kermani and Mohammad Bahman Beygi، who have dedicated themselves to introducing and transferring their local cultural heritages، Rituals، traditions، beliefs، and native knowledge reviewed in the works of these two writers in a descriptive way. In addition to the quantitative differences of Bahman Beygi's works in an event of graphical manner، such topics are intentionally described in details، but Houshang Moradi Kermani، uses his traditional mind and language in the form of a story to preserve the native and local origination of his works. The necessity and mission of such research is to identify، to draw attention، and to introduce popular culture in less-dealt or less-considered areas.