كاوشي در منابع قراردادي جنگ هاي هوايي با تاكيد بر دستورالعمل هاروارد (2009)

(Exploration in the Contractual Resources of Aerial Warfare with an Emphasis on Harvard's Manual (2009

به رغم افزايش عمليات نظامي هوايي در مخاصمات مسلحانه ي اخير، حقوق قراردادي مربوط به جنگ هوايي هنوز به طور كامل تدوين نيافته است و قواعد پيش نويس سال 1923 در لاهه تحت عنوان «مقررات لاهه پيرامون جنگ هوايي» قالب يك معاهده را به خود نگرفته و فاقد هرگونه قدرت الزام آوري است. دستورالعمل هاروارد (2009) در خصوص حقوق بين الملل حاكم بر جنگ هوايي و موشكي با ايرادهاي اساسي مواجه است كه از آن جمله، تعاريف محدود و ناقص از اصطلاح «حمله» در قاعده ي اول دستورالعمل و ناديده گرفتن نقش بازيگران غيردولتي در تعريف اصطلاحات «طرفين مخاصمه» و «مخاصمات مسلحانه ي بين المللي» مي باشد. هم چنين به كارگيري معيارهاي گسترده و مبهم در سلب حمايت از غيرنظاميان و هواپيماهاي غيرنظامي، الزام نيروهاي حافظ صلح ملل متحد به قواعد حقوق جنگ به رغم فقد مبناي عرفي در اين خصوص و ابهامات مندرج در قاعده ي 18 دستورالعمل هاروارد است. مهم تر اين كه، دستورالعمل هاروارد از قدرت اجرايي برخوردار نيست و بازنگري در آن به عنوان سند لازم الاجرا در كنترل جنگ هاي هوايي و موشكي، با هدف رفع ايرادها ضروري است.

ln spite of the increase of military air operations in recent armed conflicts, contractual rights relating to the air warfare has not yet fully developed and the rules drafted in 1923 in The Hague entitled "Hague Regulations regarding air warfare" has not taken the form of a treaty and has no binding power. Harvard Manuel in 2009 on the international law governing air and missile warfare is faced with serious shortcomings which is placed in two Limited and inadequate categories definitions, including narrow definition of the term "attack" the first rule of manual and ignoring the role of non-state actors in the definition of the term "be1ligerent parties" and "international armed conflict". Some rules are defective and inadequate, Such as rules relating to the stripping protect from civilians and civilian aircraft with the addition of broad criteria and requiring of the United Nation peacekeeping force in spite of the lack of the customary rules of warfare and uncertainties set forth in rule 18 manual concerning the "prohibition of acts or threats of violence." The most important, this manual does not have the executive power. Thus, overcome this defects and review of the document comes into force to control air and missile warfare is an undeniable necessity.