احساس ناامني و ترس از جرم

احساس ناامني از عوامل متعددي مانند جرم يا ترس از بزه ديده واقع شدن ناشي مي شود. چنين احساسي موجب از بين رفتن اعتماد به نفس، درماندگي فرد، منفعل شدن وي و شكل گيري واكنش كنترل نشده و هيجاني خواهد شد. مهم تر از همه، احساس ناامني ناشي از جرم يا بزه ديدگي مي تواند دولت را به سمت رويكرد عوام گرايي به عدالت در كيفر سوق دهد؛ احساس ناامني كه يك عامل مؤثر در سياستگذاري هاي كلان است، در همه ي افراد يكسان نيست و ميزان آن به تعاملات پيچيده ي ميان افراد و عوامل مختلف مانند محيط اجتماعي، فيزيكي و پيشينه ي فرهنگي بستگي دارد. نوشتار حاضر بر آن است تا به بررسي چهار متغير تأثير گذار بر احساس ناامني شامل آگاهي، جنسيت، شهر و تحصيلات بپردازد. روش تحقيق در اين پژوهش، تحليل اطلاعات جمع آوري شده ي محققان با پرسش نامه ي خودساخته و تجزيه و تحليل آنها با استفاده از نرم افزار اس.پي.اس.اس و آزمون فرضيات تحقيق با استفاده از اين نتايج و ديگر مطالعات كتابخانه اي است. نتايج تحقيق بيانگر آن است كه بين احساس امنيت و چهار متغير فوق رابطه ي معنادار و معكوس وجود دارد. احساس ناامني يك واقعيت اجتماعي همگاني و مشترك نيست. بر همين اساس، سياستگذاري هاي كلان در حوزه ي نظام عدالت كيفري ميتواند ناشي از سنجش هاي قطعي يا عدم توجه آگاهانه يا ناآگاهانه به تأثير متفاوت متغيرهاي ذكر شده باشد و چنين سياستهايي را مبتني بر عوام گرايي، عجولانه و ناموفق نمايد.