تحليل الگوهاي ارزيابي و ارايه چارچوب مفهومي تصميمگيري در سازمانهاي دفاعي

فضاي تصميمگيري دفاعي داراي مشخصه‏هاي منحصر به فردي است كه فرايند تصميم‏سازي و تصميم‏گيري آن داراي ماهيت متفاوتي ميباشد. معادلات حاكم با ماهيتي غيرخطي، پيچيدگي، ابهام، تعدد و تنوع متغيرهاي تصميم و تغييرات محيطي سريع، ضرورت‏هايي را به الگوهاي سياستگذاري، تصميم‏گيري و ارزيابي (يا به بيان ديگر بازخوردگيري سياستي و تصميم) تحميل ميكند. در اين بين، ارزيابي سياستي و تصميم چنان اهميت دارد كه برخي صاحبنظران درجه اهميت آنرا همسنگ تصميم‏گيري دانستهاند. در اين پژوهش، افزون بر پرداختن به مفهوم عام تصميم‏گيري و مولفه‏هاي آن، علل شكست تصميم‏ها و الگوهاي ارزيابي تصميم، چارچوب مفهومي بازخوردگيري موثر در سازمانهاي دفاعي نيز ارايه مي‏گردد. براي ارايه چارچوب مفهومي از روش آميخته و استفاده از پانل خبرگان (با حضور 12 نفر از خبرگان و تصميمگيران حوزه‏هاي سياستگذاري و مديريت دفاعي) بهرهگيري شده است. يافتههاي تحقيق نشان ميدهد كه انگاره حاكم بر اين چارچوب بايستي، رويكرد آيندهپژوهي در مديريت فرايند بازخوردگيري در محيطي با ويژگيهاي متلاطم، پيچيده، چندلايه و توام با عدم اطمينان همراه با رويكردي آفندي باشد. بر اين اساس رويكرد تحليل سناريويي بهعنوان گزينه مطلوب كه حاكم بر چارچوب مفهومي ارزيابي (بازخورد) محيط دفاعي باشد، برگزيده شد.