نقد ديدگاه مفسران درباره ماهيت نافرماني حضرت آدم عليه السلام

Critique of the Interpreters’ Viewpoint concerning the Nature of the Prophet Adam’s (A.S.) Disobedience

مفسران با تصور ناسازگاري ميان نافرماني آدم (ع) و عصمت وي، آيات مربوط را به شكل‌هاي گوناگون و گاه متضاد تأويل كرده‌اند. اغلب با پيش‌فرض پيامبر نبودن وي در بهشت و ناسازگاري عصمت با گناه پيش از نبوت وارد بحث شده‌اند. نگارنده با هدف نقد جامع ديدگاه مفسران درباره ماهيت نهي از شجره ممنوعه و نافرماني آدم(ع)، مي‌كوشد ضمن اثبات تحريمي بودن نهي از شجره ممنوعه، با توجه به شرايط استثنائي آدم در بهشت، اين دوره بسيار كوتاه از زندگي او را در مقايسه با دوران پيش از نبوت ديگر پيامبران، يك استثنا معرفي و ناسازگاري ميان نافرماني در بهشت و عصمت در روي زمين را نفي كند. دلايل اين استثنا عبارت‌اند از: برزخي بودنِ بهشتِ آدم، عدم ضرورتِ نبوت و عصمت وي و توقف كوتاهش در آنجا و فقدان هرگونه تجربه عيني درباره دشمنيِ شيطان و آگاهيِ تفصيليِ بازدارنده درباره پيامدهاي نافرماني خداوند. به سبب همين استثنا بودن، احكامِ نافرمانيِ در بهشت را نمي‌توان به روي زمين سرايت داد؛ همان گونه كه تقسيمات مربوط به اوامر و نواهي برگرفته از اديان رويِ زمين مانند مولوي، ارشادي و تنزيهي، قابل سرايت به بهشت آدم (ع) نيست

Imagining incompatibility between Adam’s (A.S.) disobedience and his infallibility, the interpreters have interpreted the related verses differently and sometimes contractively. They have often proceeded to discuss it with a presupposition of his not being a prophet in Paradise and the incompatibility of infallibility with committing sins prior to Prophethood. Aiming at a comprehensive critique of the interpreters’ viewpoint concerning the nature of prohibition of the forbidden tree in Paradise and Adam’s (A.S.) disobedience, the writer tries to prove the prohibitory nature of the forbidden tree with respect to Adam’s exceptional condition in Paradise and introduces this period of his life as an exception as compared to the period prior to other Prophets’ Prophethood and negates the incompatibility between disobedience in Paradise and infallibility on earth. The reasons for this exception are: purgatoriness of Adam’s Paradise, unnecessity of his Prophethood and infallibility, his short stay in Paradise, lack of any objective experience about the enmity of Satan, detailed preemptive awareness about the outcomes of disobedience. It was for this very exceptionality that the rulings for disobedience in Paradise cannot be applied to the earth; just as the division concerning the commands and prohibitions adopted from the religions on earth into, for example, obligatory, advisory, and purificatory, are not applicable to Paradise of Adam (A.S.).