پيچيدگي در سيستم هاي ميكروارگانيسمي: آنتروپي، اطلاعات و محاسبه در سيستم هاي ميكروبي

نزديك به چهار ميليارد سال پيش، سلول نياي مشترك باستاني (Last Universal Common Ancestor) شكل گرفت. اين سلول نياي مشترك يوباكترها فرگشت پيداكرده و شروع به كلونيزه كردن سياره زمين كردند. از آن زمان تا به حال، موجودات تك سلولي و پرسلولي بيشماري در روند تكامل پا به عرصه وجود گذاشته اند. در اين ميان ميكروارگانيسم ها به ويژه باكتري ها و ويروس ها در گسترش تنوع گونه اي و زيستگاه هاي خود و ايجاد سيستم هاي كلان تراز سطح خُرد، بسيار توانمند و موفق بوده اند. ميكروارگانيسم هاي بيماري زا براي انسان، از تنوع بسياري برخوردار شده و علي رغم مقابله هاي ايمنولوژيك ذاتي و يا اكتسابي مختلف توسط انسان، بيشتر آ نها با مكانيسم هاي مختلف وابسته به تغييرات ژنومي، در غلبه بر انسان موفق بود ه اند. مكانيسم هايي كه باعث برونداد رفتارهايي پيچيد هتر از سطح پيشين در اين ارگانيسم ها شده و درواقع خود ارگانيسم و به مثابه آن بيماري ناشي از آن را نيز پيچيده تر كرده است. در اين مقاله با توجه به نظريه پيچيدگي در سيستم ها، سعي در بررسي چگونگي پيچيده تر شدن سيستم هاي ميكروارگانيسمي و بيماري هاي ناشي از آنها شده است.