توالي صفات در زبان فارسي

Adjectives’ order in Persian

عوامل تأثيرگذار بر توالي صفات در زبان فارسي از مسائل مهم اين پژوهش است. براي اين منظور، از پيكره اي نوشتاري و گفتاري، 3136 صفت بررسي شد. عوامل بررسي شده عبارت اند از: طول صفت، مشخصهٔ اسمي (اسمي يودگي)، نزديكي معنايي، مقايسه ناپذيري، طبقه بندي معنايي ديكسون، درجه بندي انتزاعي- عيني، تجانس معنايي و بار عاطفي، بسامد پيكره ويژه و بسامد. نتايج تحليل نشان مي دهد تمام متغيرهاي فوق به غير از متغير معنايي ديكسون بر توالي صفات در زبان فارسي اثرگذارند. براي تعيين ميزان تأثير هريك از عوامل به بررسي چندعاملي پرداختيم. تحليل آماري نشان داد كه متغير واجي مهمترين عامل در پيشبيني توالي صفات است. عامل كاربردي بسامد پيكره ويژه در جايگاه دوم قرار دارد و عوامل معنايي شامل تجانس معنايي و بار عاطفي و متغير درجه بندي انتزاعي- عيني در رتبهٔ سوم، قدرت پيشبيني تحليل برابر با 63 ٪ بود، يعني با استفاده از متغيرهاي مذكور مي توان تا ميزان 63٪ توالي صفات را در زبان فارسي پيش بيني كرد.

This paper is concerned with the question of which factors govern the adjective order (AO) in Persian. To do so, 3136 adjectives were used based on written-spoken corpus. The variables were length, nouniness, semantic closeness, non-comparability, Dixon`s semantic classes, Subjectivity-objectivity gradience, semantic congruity and affective load, corpus-specific frequency and frequency. Data analysis showed that all of the factors except Dixon`s semantic classes had impact on AO. To determine the effect size of each variable, multifactorial analysis was done. The results showed that the phonological variable is the most important variable for predicting the AO. The pragmatic one including corpus-specific frequency was at second level of importance. And the third level had been devoted to the semantic variables including semantic congruity, affective load and subjectivity-objectivity gradience. At last, the prediction power of the analysis was 63%. In fact, using given variables we could predict up to 63% of the AO.