برنامه ريزي بيمارستانهاي تهران در شرايط غير مترقبه و رابطه ي آن با سنجه هاي مديريت بحران

برنامه ريزي بيمارستان ها براي پاسخ گويي مؤثر به مخاطرا ت داخلي و خارجي و داشتن برنامه ي تمرين شده كاملاً ضروري است. اين مطالعه با هدف برنامه ريزي بيمارستانهاي تهران در شرايط غير مترقبه و رابطه ي آن با سنجه هاي مديريت بحران صورت گرفته است. هدف اصلي پژوهش حاضر برنامه ريزي بيمارستانهاي تهران در شرايط غيرمترقبه و رابطه ي آن با سنجه هاي مديريت بحران مي باشد. پژوهش حاضر از نوع توصيفي – تحليلي است كه به صورت مقطعي در بهار 94 انجام گرفته است. پرستاران بيمارستانهاي منتخب استان تهران جامعه پژوهش را تشكيل مي داد. به منظور اندازه گيري ميزان آمادگي بيمارستانها در شرايط اورژانسي از پرسشنامه استاندارد اطلاعات آمادگي در شرايط اورژانسي (EPIQ) استفاده شد، كه 56 پرسشنامه توسط پرستاران كه به روش تصادفي ساده انتخاب شده بودند، تكميل گرديد. همچنين سنجه هاي اعتباربخشي مرتبط با بحران، از واحد مديريت بحران بيمارستانهاي مورد مطالعه جمع آوري گرديد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 21 و با استفاده از آزمونهاي كولموگروف اسميرنوف و پيرسون انجام شد. بر اساس نتايج پژوهش حاضر آمادگي بيمارستانها در برابر بحران، از وضعيت مناسبي برخوردار نبود (ميانگين كل: 3/6 از 5 در مقياس ليكرت)، و در بين ابعاد مورد بررسي نيز، بعد دسترسي به منابع، كمتر از ساير ابعاد و بعد آشنايي با مسائل اخلاقي در ترياژ بيشترين امتياز را نشان مي دهد. همچنين ميانگين كلي ميزان استقرار سنجه هاي اعتباربخشي در بيمارستانهاي مورد بررسي 75/5 درصد گـزارش شـده است، و ضريب همبستگي بين آمادگي بيمارستانها در برابر بحران و استقرار سنجه هاي اعتباربخشي 0/64 بود كه از لحاظ آماري رابطه ي معنا داري مشاهده نشد ( P-value>0/05).نتايج حاصله عبارتست از اجراي استانداردهاي مديريت بحران در برنامه هاي اعتبار بخشي بيمارستان با شرايط و وضعيت كنوني نمي تواند به ارتقاء آمادگي در برابر بحران بيانجامد.