بررسي تاثير هورمون جيبرليك اسيد بر ويژگيهاي رويشي و زايشي گل مريم رقم (polianthes tuberose L) تحت تراكم هاي مختلف كشت در منطقه

Investigating the Effect of Gibberellic Acid on the Vegetative and Reproductive Features of Polianthes Tuberosa L under Different Panting Densities in the Region

گل مريم (polianthes tuberose L) يكي از مهمترين گل هاي شاخه بريده در ايران و جهان است و در طول سال به دليل داشتن گل هاي زيبا و خوش بو استفاده فراوني در گل آرايي دارد (خيري و همكاران،1390). جهت بررسي اثر تراكم كشت و تيمار دهي پيازهاي گل مريم با هورمون جيبرلين، آزمايشي به صورت كرت هاي خرد شده (Split-plot) در قالب طرح پايه بلوكهاي كامل تصادفي در شهرستان جيرفت با طول و عرض جغرافيايي انجام شد. در اين آزمايش تراكم كاشت به عنوان فاكتور اصلي در 3 سطح (10، 15 و 25 بوته در متر مربع) و غلظتهاي اسيد جيبرليك به عنوان فاكتور فرعي در چهار سطح (پي پي ام 300، 200، 100، 0) در نظر گرفته شدند. اين آزمايش در 12 تيمار و 3 تكرار نجام شد كه در مجموع 36 پلات آزمايشي تشكيل دادند. نتايج نشان داد كه صفات مورد بررسي تحت تاثير كاربرد هورمون و تراكم كشت قرار گرفتند به استثناي تعداد پيازچه در بوته كه اين صفت در تيمارهاي اعمال شده تفاوت معني داري نشان داد، به گونه اي كه كاربرد هورمون با غلظت 300 پي پي ام همراه با كشت پياز گل مريم در تراكم 15 بوته در متر مربع در اكثر صفات برتري خود را نسبت به ساير تيمارها نشان داد و در اين تيمار صفاتي مانند ارتفاع بوته، تعداد برگ در بوته، طول گل آذين و تعداد گلچه در هر گل آذين در سطح بالاتري قرار گرفتند و كمترين ميزان در تيمار تراكم كشت 25 بوته در متر مربع بدون كاربرد هورمون مشاهده شد؛ بنابراين در اين آزمايش بهترين تيمار براي كشت گل مريم استفاده از هورمون جيبرلين با غلظت 300 و تراكم كشت 15 بوته در متر مربع مي باشد.

Polianthes Tuberose L) is one of the most important cut flowers in Iran and the world so that it is widely used in flower decoration due to its beauty and fragrance (Kheiri et al., 2011). To investigate the effect of planting density and treating Polianthes tuberosa bulbs with Gibberellins, we performed an experiment using Split Plot in RCBD with 3 replications in Jiroft City, in which plant density was considered as the main factor in three levels (10, 15 and 25 plants per square meter) and densities of gibberellic acid were considered as the sub-factor in four levels (0, 100, 200, 300 ppm). This experiment was performed with 12 treatments and 3 replications, which consisted of 36 experimental plots. The results showed that the characters under study were influenced by the use of hormones and plant density, with the exception of the number of scallion in plants, which showed significant differences in the treatments, in such a way that the use of hormone with the density of 200 ppm with cultivation of Polianthes tuberosa in a density of 15 plants per square meter was shown to be better than other treatments in most characters, and characters such as plant height, number of leaves per plant, inflorescence length and number of flowers per inflorescence were at a higher level in this treatment, and the lowest rate was observed in the treatment of density of 25 plants per square meter without the use of hormones. Therefore, the best treatment for the cultivation of Polianthes tuberosa, as shown in this experiment, is the use of gibberellic acid at a density of 300 ppm and density of 15 plants per square meter.