مفهوم كاوي اوقات فراغت با رويكرد اخلاق اسلامي

سوال اصلي پژوهش اين است كه اوقات فراغت در اخلاق اسلامي چه مفهومي دارد؟ سطوح و گونه هاي فراغت، و اقسام آن كدام است؟ در اين نوشتار با توجه به بهره وري از منابع مختلف كتابخانه اي و با روش توصيفي ـ تحليلي، اين نتيجه دست داد كه از منظر اخلاق اسلامي فراغت بخشي از وقت تحت اختيار فرد است كه پس از انجام دادن كليه تعهدات اجتماعي و برخي ضرورت هاي پايه اي چون كار و خواب باقي مي ماند، مفاهيم اوقات فراغت، تفريح و بازي داراي مضامين مشتركي بوده و بينشان ارتباط تنگاتنگي وجود دارد. اين كه فراغت با عناوين متعدد قابل تقسيم مي باشد از جمله فراغت فعال و منفعل، فراغت مثبت و منفي، فراغت سالم و ناسالم، فراغت جدي و سطحي، فراغت مولد و غيرمولد، فراغت گوارا و ناگوار، فراغت واقعي و مجازي، فراغت موثر و مخدر، فراغت خلاق و غيرخلاق، كه اكثر آن عناوين در راستاي تبيين نكته واحد هستند. در پايان با اين نگرش كه انسان در گذران اوقات فراغت، آزاد و مختار مي باشد، ضروري است تا فراغتش را به شيوه مطلوب طي نمايد و آرامش جسمي و روحي، رضايت خاطر، و رفع خستگي ناشي از كار را براي خود و اطرافيانش به ارمغان آورد.