مدل ارزيابي پارامتريك پايداري محيطي سيستم هاي ساختماني با تمركز بر فاز توليد و تخريب (با رويكرد اندازه‌گيري عددي چرخه عمر به روش LCIA تحت استاندارد ايزو 14042)

(A Parametric Model for Assessment of Environmental Sustainability of Construction Systems with Emphasise on Production and End Life Phases (With Numerical Assessment Approach to Life Cycle by LCIA method under ISO14042 Supervision

زمينه و هدف: در دهه اخير، يكي از مهم ترين دغدغه هاي زيست محيطي، كنترل آلاينده هاي حاصل از صنعت ساختمان بوده است. افزايش ساخت و ساز به خصوص در كشورهاي در حال توسعه امري اجتناب ناپذير به نظر مي رسد. از اين رو ساختمان نيز، مانند هر محصول صنعتي ديگر، حاصل مصرف مواد اوليه و انرژي هاي تجديد پذير و تجديد ناپذير بوده و در پايان چرخه عمر، سرنوشتي بغير از تخريب و يا بازيافت نخواهد داشت. با وجود اينكه توجه غالب تحقيقات صورت گرفته درباره تاثيرات زيست محيطي ساختمان معطوف به فاز بهره برداري بوده است، اما فاز توليد و تخريب ساختمان نيز مقادير قابل توجهي از ميزان مصرف انرژي و توليد آلاينده ها را به خود اختصاص مي دهد. روش بررسي: تحقيق حاضر با مرور فعاليت هاي صورت گرفته در عرصه تاثيرات محيطي ساختمان، به بررسي روش ها، ابزارها و يافتن معيارهاي مناسب در اندازه گيري ميزان پايداري محيطي سيستم هاي ساختماني با تمركز بر فاز توليد و تخريب مي پردازد. چرا كه بنظر مي رسد با توجه به فاز توليد و تخريب ساختمان، مي توان مقادير مصرف انرژي و توليد آلاينده هاي صنعت ساختمان را به شكل قابل توجهي كاهش داد. يافته ها: هدف اصلي اين مقاله، يافتن شاخص هايي براي اندازه گيري پارامتريك ميزان پايداري محيطي هر سيستم ساختماني با تاكيد بر فاز توليد و تخريب ساختمان است. نتيجه گيري: به اين ترتيب در پايان، مدلي با شش پارامتر عددي ارائه مي گردد كه با اندازه گيري آنها مي توان ميزان سازگاري هر ساختمان با محيط زيست را با تمركز بر فاز توليد و تخريب ساختمان تعيين نمود.

Background and Objective: Limitation of undesirable effects of construction industry is one of the most important environmental concerns in recent decades. Expansion of construction activities is an inevitable issue and like any other industrial product, buildings can be considered as a result of raw materials and renewable and non-renewable types of energy use. At the final step of a building life cycle, there is no other way except demolition or recycling. Previous studies in this field have emphasized the building assessment during its use phase. Whereas large aspect of energy usage and pollutants production can be found in construction and demolition phases. Method: Current paper reviewed the researches yet have been done and studied appropriate methods, tools and criterion to assess environmental sustainability of construction systems, especially on production and demolition phases. Results: The main goal of this study is to find a way for parametric assessment of environmental sustainability in construction systems, with emphasis on production and end phase of a building life cycle. Conclusion: Finally, this study presents a six-parameter numerical model that can help to evaluate environmental compatibility of any building by which environmental sustainability of a construction system can be assessed with emphasis on production and end phase of its life cycle.