چكيده فارسي :
ابن سينا موجودي مجرد را به نام عقل فعال در نظام فلسفي خود پذيرفت و در پي تبيين عقلي براي ضرورت وجود آن برآمد. قبل از او، ارسطو عقل فعال را در فلسفه خود مطرح كرد. دغدغه اصلي ارسطو حل مسئله ادراك كلي بود؛ چراكه در نظام فلسفي او، نفس به مثابه امري مادي، قادر به ادراك صور عقلي مجرد نبود. در نتيجه، ارسطو ضرورتا به عقل فعال مجرد رسيد كه جايگاه وجودشناختي آن در نزد وي، ابهاماتي دارد. ابن سينا در تلاش خود براي حل اين مشكل، با رويكردي متفاوت با ارسطو به تبيين وجود عقل فعال پرداخت. آيا ابن سينا در رويكرد جديد خود، توانست به تبيين وجودي عقل فعال برسد و در صورت پاسخ مثبت، چگونه بدان پرداخت؟ در مقاله حاضر، پس از بيان رويكرد ابن سينا، با استفاده از قاعده الواحد و برهان ضرورت وجود عقل فعال به مثابه مفيض صور عقلي، وجود آن اثبات ميشود و در پايان، نظر ابن سينا مورد ارزيابي قرار مي گيرد
چكيده لاتين :
Ibn Sina accepted, in his philosophical system, an abstract being, called Active Intellect, seeking to present a rational explanation for its existential necessity. Before him, Aristotle suggested the existence of Active Intellect in his own philosophy. Aristotle’s main concern was to resolve the issue of understanding universals, because in his philosophical system, the soul – as a material being – was not able to perceive immaterial intellectual forms. As a result, Aristotle necessarily believed in the non-material active intellect whose existential status for him is somehow ambiguous. In his attempt to resolve this issue, Ibn Sina took a different approach to explain the existence of active intellect. Was Ibn Sina successful in explaining the existential status of Active Intellect in his new approach? If yes, how did he deal with it? In the present article, after explaining Ibn Sina’s approach, we will use the principle "al-wahid" to prove the necessary existence of Active Intellect as the one granting intellectual forms; and finally, evaluate Ibn Sina’s view.
